نقشی در مه

نقشی در مه، کتابی است از شرق آسیا درباره زندان‌های ژاپن که رفتار ستمگرانه‌شان درطول جنگ جهانی دوم، مایه شگفتی بود.

کتاب سه مقطع را در بر می‌گیرد. اواخر دهه 1980، زمانی که شخصیت اصلی پس از شاگردی خود بازگشته و شروع به نوشتن خاطرات خود می‌کند. اوایل دهه 1950، زمانی که وقایع اصلی رمان رخ می‌دهد و جنگ جهانی دوم، که زمینه داستان را فراهم می‌کند.

در این رمان قاضی ناظر بر پرونده‌های جنایات جنگی به دنبال ساخت یک باغ به یاد خواهرش است. خواهری که اندازه او خوش شانس نبوده تا از زندان و شکنجه جان سالم به در برد. او ناگزیر می‌شود برای چندماه به عنوان شاگرد یک باغبان ژاپنی مشغول به کار شود. این کتاب نامزد جایزه بوکر سال 2012 نیز شده است.

داستان‌های متعددی از ستم و رنجی که در زندان‌ها یا اردوگاه‌های کار اجباری آلمان‌ها برای اسرای جنگی یا زندانیان رخ داده نوشته شده است هم چون کتاب در دل گردباد که براساس خاطرات یوگینیا گینزبورگ است یا ظلمت در نیمروز نوشته آرتور کوستلر که روایتی است از روباشوف که یک سازمان دهنده‌ی زیرزمینی، فرمانده‌ی حزبی و نظامی است اما تاکنون کمتر درباره زندان‌های ژاپن اثری منتشر شده است.

و حالا «یون لینگ تئو» شخصیت رمان  داستان نقشی در مه به سال 1949 می‌رود و به‌عنوان تنها بازمانده‌ی یک اردوگاه ترسناک در ژاپن در زمان جنگ خاطرات و آنچه بر او گذشته را روایت می‌کند. او به دنبال یافتن آرامش است، آرامشی که شاید در زادگاهش نصیبش شود. در یک باغ ژاپنی این آرامش را پیدا می‌کند و از یاد می‌برد هموطنان باغبان امپراتور چه بر سر او و دیگر هموطنانش آورده‌اند. یک مکان رازآلود که تمام درگیری‌ها و اتفاقات مهیب در خارج دیوارهاش می‌ماند. رازهایی که به تدریج عیان می‌شوند.

برپایه این کتاب، فیلمی ساخته شد و در ژانویه 2019 اکران شد.

درباره نویسنده

تان توان اِنگ اولین نویسنده‌ی مالزیایی‌ است که موفق‌شده دو جایزه ادبی معروف را دریافت کند. این دو جایزه‌ی ادبی را برای رمان نقشی در مه دریافت کرده که دومین کتاب او به زبان انگلیسی بود و در سال 2012 منتشر شد و برای او آغاز دریافت جوایز و موفقیت‌های جهانی بود.

او با اصلیتی چینی در سال 1972 در شهر پنانگ در تایوان به دنیا آمد، اما در کوالالامپور بزرگ شد. بعدا برای تحصیل به دانشگاه لندن رفت و توانست پس از دریافت مدرک حقوق به عنوان وکیل در یکی از موسسات حقوقی برجسته کوالالامپور مشغول به کار شود.

برخی معتقدند ویژگی مهم آثار این نویسنده تلفیق جنبه‌های تاریخی و روایت داستانی ‌شان است.

بخش‌هایی از کتاب نقشی در مه

*راهبه‌های معبد هنوز مشغول ذکر گفتن بودند که من ساکت شدم. «جنگ تمام شده بود.» دوباره‌ تکرار کردم. این باید به من احساس بهتری می‌داد. اجازه می‌داد آنچه در درونم انباشته بودم مانند چرک و خون از بدنم خارج شود، اما اين طور نشد. آریتومو گفت:«بگذار دستت را ببینم. دستکشت را دربیاور.»

قبلاً بارها دستم را بدون پوشش دیده بود. هیچ حرکتی نکردم. سرش را کمی پایین آورد و من دست دستکش دست چپم را درآوردم و دو انگشت کوتاه شده را در معرض دید گذاشتم. دستم را گرفت و زخم‌ها را نوازش کرد و گفت:«تو چپ دستی.»
«فومیو هم این را می‌دانست. مجبور شدم خیلی از ساده‌ترین کارها را دوباره از نو بیاموزم.»

* در کوهستانی بر فراز ابرها مردی می زیست که باغبان امپراتور ژاپن بود. تا پیش از جنگ، عده کمی از وجودش باخبر بودند، ولی من او را می‌شناختم.

خانه‌اش را در سرزمین آفتاب ترک کرده بود تا به ارتفاعات مرکزی مالایا بیاید. اولین بار که خواهرم درباره او صحبت کرد هفده ساله بودم. ده سال بعد برای دیدارش به کوهستان رفتم. برای کاری که هموطنانش با من و خواهرم کرده بودند عذرخواهی نکرد؛ نه در آن صبح باران زده‌ای که برای اولین بار او را ملاقات کردیم و نه هیچ وقت دیگر. کدام کلام درد من را التیام می‌بخشد یا خواهرم را به من باز می‌گرداند؛ هیچ. او این را می‌فهمید. کمتر کسی چنین درکی داشت.