توسعه یک جامعه در گرو اثربخشی مدیریت در سازمان‌های اقتصادی و اجتماعی آن جامعه است. با بهبود شایستگی‌های مدیریت است که می‌توان سازمان‌ها را به سمت موفقیت سوق داد. اما بهبود مدیریت هم بدون توجه به دانش مدیریت و چگونگی ارائه آن به دانشجویان و همچنین تسلط بر جزئیات پیچیده مدیریت کردن، امکان‌پذیر نیست. امروزه مدیریت به عنوان یک علم توسعه پیدا کرده است. 

آموزش و تحقیق هم در این عرصه از نظر کیفی و کمی با رشد چشمگیری مواجه شده است. نظام‌های آموزش عالی کشورهای مختلف با بهره‌گیری از روش‌های مدرن و نوین در تلاشند برای حل مسائل و مشکلات سازمان‌ها مدیران توانمند پرورش دهند.

بررسی تاریخچه آموزش دانش مدیریت در کشورهای مختلف دنیا این حقیقت را آشکار می‌کند که روش‌ها و تکنیک‌های تدریس و آموزش در این حوزه پیوسته در حال تغییر بوده است. تمامی این روش‌ها و تکنیک‌های به‌روزرسانی شده‌اند. و فارغ از تفاوت‌هایشان در یک نکته اساسی مشترکند: اینکه هدف از آموزش مدیران، آماده‌سازی آنها برای رویارویی با دنیای واقعی کسب‌وکار و مدیریت است.

اما این امر با محدودیت‌ها و چالش‌های فراوانی روبرو است. از این رو مؤسسات آموزشی پیشرو در این حوزه، روش‌های نوینی به منظور شبیه‌سازی فضای واقعی برای دانشجویان مدیریت فراهم کرده‌اند. روش تدریس مبتنی بر کیس یکی از روش‌های تثبیت شده در آموزش مدیریت است. این روش از سال‌ها پیش به همت و تلاش مدرسه کسب‌وکار هاروارد مطرح شده است و مورد استقبال دیگر مراکز آموزشی در حوزه مدیریت و اساتید این عرصه قرار گرفته است.

امروزه هم دانشکده کسب و کار هاروارد و هم مؤسسات شناخته‌شده‌ای در جهان به منظور تدریس مباحث مدیریتی از کیس‌ها یا همان مطالعات موردی استفاده می‌کنند. در این مؤسسات پیشرو معمولاً کیسی در اختیار دانشجویان قرار می‌گیرد که مسائل یک کسب و کار را از چشم‌انداز مدیر مربوطه توصیف می‌کند، در واقع از چشم‌انداز کسی که تصمیم‌گیرنده اصلی در آن کیس است.

به عنوان مثال یک کیس آموزشی می‌تواند طرح مسئله‌ای از این قبیل باشد که «چگونه می‌توان یک محصول جدید را قیمت‌گذاری کرد؟» یا «آیا شرکت را باید در راستای ساختار وظیفه‌ای سازماندهی کرد، یا بر اساس محصول؟» و… .

کیس‌ها استعاره‌هایی هستند که برای گروه بزرگ‌تر یا کلی‌تری از مسائل کسب و کار به کار گرفته می‌شوند؛ برای مثال با پرداختن به مسائل مربوط به قیمت‌گذاری در جریان بازاریابی از دانشجویان خواسته می‌شود که در مورد این دسته از تصمیم‌ها در هر موقعیتی یک دیدگاه ارائه دهند. مثلاً در فرایند تصمیم‌گیری در مورد یک محصول صنعتی دانشجویان باید یاد بگیرند که پیش از هر گونه تصمیم‌گیری قیمت محصولات رقیب، هزینه تولید، ارزش محصول برای مشتری و جایگزین‌های ممکن برای محصولات را در نظر بگیرند.

هر کیسی باید شامل جزئیات کافی باشد تا دانشجو بتواند به شیوه‌ای واقع‌گرایانه با مسئله درگیر شود. به علاوه، باید بستر و وضعیت شخصیت اصلی یا همان تصمیم‌گیرنده در کیس مورد نظر را به خوبی تشریح کند. این موضوع به دانشجو امکان می‌دهد که خود را با مدیریت و سایر تصمیم‌گیرندگان هم‌ذات کند. و به درکی از پیچیدگی دنیای واقعی برسد که همواره خود را در انتخاب‌ها و تصمیم‌ها تحمیل می‌کند.

روش تدریس مبتنی بر کیس کمک می‌کند که یادگیرنده به صورت سازنده و فعال در فرایند یادگیری درگیر شود. در واقع کیس برشی از دنیای واقعی کسب و کار و سازمان است. برشی که فرصتی ایده‌آل برای توسعه مهارت‌های مورد نیاز یک دانشجو در حوزه‌ای خاص را فراهم می‌کند. کیس‌ها به دانشجویان و اساتید کمک می‌کنند که با شبیه‌سازی یک موقعیت واقعی به طور سازنده با چالش‌ها دست و پنجه نرم کنند.

از سویی روش کیس به دلیل آشنا کردن دانشجویان با دنیا و مسائل واقعی کسب و کار موجب افزایش جذابیت یادگیری می‌شود. این روش بستری کاربردی فراهم می‌کند تا دانشجویان از طریق به کارگیری دانش و آگاهی و با مشارکت در مباحث و گفت‌وگو، توان تحلیل مسائل واقعی کسب و کار را پیدا کنند و از مباحث انتزاعی و گاه صرفاً نظری فاصله بگیرند. در این روش اساتید هم با پذیرش نقش هماهنگ‌کننده و تسهیل‌گر در حقیقت به اثربخشی کاربردی بحث و گفت‌وگوی میان دانشجویان کمک می‌کنند.

در این راستا در کتاب تدوین یک کیس آموزشی به قلم مایکل ج رابرتس تلاش شده است که روش آموزش مبتنی بر کیس و تدوین یک کیس آموزشی به زبانی ساده و کاربردی معرفی شود. به بیان دیگر، این کتاب یک اثر آموزشی‌ست که تلاش می‌کند چگونگی تدوین یک کیس و نحوه آموزش از طریق آن را به خوانندگانش بیاموزد.

طبیعی است که با بهره‌گیری از این کتاب بسیار کم‌حجم و آشنایی با گام‌های کلیدی تدوین کیس، امکان تدوین کیس‌های آموزشی بیشتری در حوزه مدیریت و کسب و کار فراهم می‌گردد. این خود به بهره‌وری بیشتر در مسیر آموزش مدیریت و کسب و کار خواهد انجامید.

کتاب تدوین یک کیس آموزشی، داستان تدوین یک کیس آموزشی را در هفت فصل توضیح می‌دهد. در فصل نخست به چیستی کیس می‌پردازد و چند و چون یک کیس مناسب را تشریح می‌کند. فصل دوم کتاب با عنوان «منابع، ایده‌ها و داستان کیس» به منابعی و ایده‌هایی که باید در تدوین یک کیس مناسب محل توجه باشد، پرداخته است.

فصول سوم و چهارم کتاب به عنوان «پیش از اولین بازدید میدانی» و «کار میدانی – بازدید از شرکت» نامگذاری شده‌اند. این فصل ها مراحلی از پیش‌تولید جزئیات کیس را تشریح می‌کنند که به مصادیق عینی یک امر مورد آموزش هم اشاره دارد. اما فصل پنجم کتاب با عنوان «پیگیری و بازبینی» توضیح می‌دهد که چگونه بر سر اطلاعاتی که در یک کیس دیده خواهد شد، توافق کنید. فصل ششم، «مطالب تکمیلی برای کیس‌ها» نام دارد. این فصل به آخرین روندهای تولید یک کیس آموزشی پرداخته است. و نهایتاً فصل هفتم به نوشتن کیس آموزشی اختصاص یافته است.

یک کیس آموزشی بر مبنای مدل هاروارد