هریت بیچر استو

هریت بیچر استو (Harriet Beecher Stowe)، با نام کامل هریت الیزابت بیچر استو، 14 ژوئن 1811 در لیچفیلد در ایالت کنتاکی آمریکا به دنیا آمد. خانواده‌ی او مذهبی و پرجمعیت بودند. پدرش روحانی بود و مادرش نیز زنی با اعتقادات شدید مذهبی بود. هریت بیچر استو مادرش را زمانی که پنج‌ساله بود، از دست داد.

اعضای خانواده‌ی هریت به انسان‌هایی سرشناس بدل شدند. خواهرش، کاترین بیچر، معلم و نویسنده بود و برادرهایش کشیش‌هایی بودند که مانند خودش در لغو قانون برده‌داری تلاش می‌کردند. هریت بیچر استو در مدارس مذهبی محلی درس خواند و سپس به مؤسسه‌ی زنانه‌ی وسترن رفت، جایی که خواهرش کاترین آن را تأسیس کرده بود.

هریت بیچر استو در مدرسه‌ زبان‌های مختلف و ریاضیات یاد می‌گرفت. او از دوران جوانی شروع به نوشتن کرد و مقالاتی را که می‌نوشت در مجلات و نشریه‌هایی مانند مجله‌ی ماهانه‌ی وسترن و مجله‌ی می فلاور منتشر می‌کرد. در سال‌هایی که نزد پدرش در سینسیناتی بود، با کشیشی به نام کالوین الیس استو آشنا شد و در 6 ژانویه‌ی 1836 با او ازدواج کرد. آن‌ها از این ازدواج صاحب هفت فرزند شدند. در سال 1850 بعد از اینکه قانون منع فرار بردگان توسط کنگره وضع شد، هریت بیچر استو و همسرش شروع به کمک کردن به بردگان فراری کردند. 

در همان دوران و کمی بعد از این بود که دو اتفاق مهم در زندگی هریت بیچر استو رخ داد که او را برای نوشتن اثر مشهورش، «کلبه‌ی عمو تام»، ترغیب کرد. او در خواب، یک برده‌ی در حال مرگ را دیده بود که در مراسم عشای ربانی شرکت کرده بود. از دست دادن پسر هجده‌ماهه‌اش هم باعث شد تا او بیشتر دلش بخواهد کاری کند. هریت بیچر استو برای نوشتن این داستان با سردبیر هفته‌نامه‌ی ضدبرده‌داری نشنال اِرا (The National Era) صحبت کرد. این اثر در سال 1851 به صورت پاورقی در همین نشریه چاپ شد و بعداً به شکل کتابی پرفروش و موفق درآمد.