داستان از بریدن گیس شروع می‌شود؛ واکنش آشنایی به آزار دیدن. دختری را که مقصر می‌دانند گیسش را می‌برند. اما در «آوا در آینه» دختر قبل از هرکسی خودش را مجازات می‌کند. داستان از این واکنش آوا و یادآوری کوتاهی مو در سال‌های قبل به خاطر شپش آغاز می‌شود. آوا از تنفر به جسم و موهایش می‌گوید. از اینکه همه چیز از نظرش کثیف است و هرچیزی که «دستی» به آن خورده باید محو شود؛ خودش هم.

قصه‌ی «آوا در آینه» روایت آزار به دختر نوجوانی است که در تقلای هضم کردن و گفتن این اتفاق به خانواده‌اش است. او و خانواده‌اش در تله‌ی اعتماد افتاده‌اند. اعتماد به آدمی نزدیک، به کسی که بهترین دوره‌های زندگی‌اش در کنار او بوده است. اما حالا تبدیل شده است به آدمی که آوا لحظه‌ای نمی‌تواند حضورش را تحمل کند. عمو کامران که روزی برای او همدم و استاد و مرد رویاها بود، حالا تبدیل شده است به آدمی که دیگر جایی در خانواده‌ی آن‌ها ندارد.

آوا دختر کتابخوان و اهل فکری است. عاشق تئاتر و نوشتن و خواندن است. در مدرسه گروه تئاتر دارند و پر از شور و هیجان است. اما به یکباره همه چیز عوض می‌شود. ما از جایی وارد داستان می‌شویم که آوا مغموم است. می‌توانیم نفرت و استیصال را در حرف‌هایش درک کنیم و کم کم ماجرا برایمان مشهود می‌شود. آوا از جانب صمیمی‌ترین دوست پدر و مادرش مورد تعرض قرار گرفته است. خودش باورش نمی‌شود. مثل خیلی از قربانی‌های دیگر اول از همه خود را مقصر می‌داند.

فکر می‌کند نباید به او نزدیک می‌شد یا اگر دیگران بفهمند چه؟ از همه دوری می‌کند. از هرچیزی که دوست صمیمی یا همان عموکامران را به یادآورد متنفر می‌شود. کتاب‌هایی که شاید او را به آن مرد پیوند دهد یا سرسوییچی که از او هدیه گرفته، همه و همه را جایی دور از چشمش می‌گذارد و نمی‌داند با این مهمان آزارگر باید چطور برخورد کند. از اینکه چمدانش را در اتاق مهمان می‌بینند می‌ترسد. از اینکه با او روبه‌رو شود می‌ترسد. از اینکه پدر و مادرش بفهمند چه اتفاقی بین او و مرد افتاده می‌ترسد.

علاقه‌اش به تئاتر را به خاطر مرد می‌داند پس در اولین فرصت از گروه تئاتر مدرسه جدا می‌شود. یعنی سعی‌اش را می‌کند که جدا شود. یاسی دوست صمیمی آوا اینجا نقش پررنگی بازی می‌کند. او پل ارتباطی رنج عمیق آوا با مربی تئاترش می‌شود. آوا همه چیز را برای یاسی تعریف می‌کند. مربی تئاتر هوشمندانه عمل می‌کند و از آوا می‌خواهد که این دفعه به جای نقش‌آفرینی، نمایشنامه را بنویسد. از او می‌خواهد کتاب آنتیگونه سوفوکلس را بخواند و آن را مناسب نمایششان کند. آوا دلش نمی‌خواهد به تئاتر فکر کند. تئاتر او را یاد مرد می‌اندازد. اما شجاعت آنتیگونه شاید او را از مخمصه‌ای که در آن هست بیرون بیاورد.

کتاب هر فصل را با قسمتی از آنتیگونه شروع می‌کند که به نظر می‌رسد شرح حالی از آواست. آنتیگونه به کمک آوا می‌آید. همذات‌پنداری آوا و آنتیگونه راه را برای حرف زدن و هضم کردن این اتفاق ناگوار برایش باز می‌کند. همان‌طور که آنتیگونه با شجاعت جلوی کرئون می‌ایستد و کاری را که درست است انجام می‌دهد، آوا هم باید همین کار را بکند.

«آوا در آینه» پر است از نشانه‌هایی که به ما بفهماند بر سر این دختر چه گذشته است. موها، کتاب‌ها، سرسوییچی‌ای که از لندن آمده، کاناپه تخت‌خواب‌شو، تئاتر، آنتیگونه، ایسمنه و… . در این کتاب داستان آزار، تعرض یا تجاوز را متناسب برای نوجوانان و با کارکرد آموزشی و آگاهی بخشی روایت می‌کند. خانواده‌ای که توصیف می‌شود، نوع روابط آوا و والدینش، دوستی‌ها و برخوردش با دیگران چه در خانه و چه در مدرسه توانسته خط داستان را تقریبا منسجم پیش ببرد. کتاب کم حجم است و روان، برای همین می‌توان در جلسات کارگاهی یا مدرسه با نوجوانان آن را خواند.

«آوا در آینه» کتاب خوبی برای آغاز کردن صحبت درباره مسائلی چون آزار، تعرض و تجاوز به نوجوانان است. این کتاب را فائزه دائمی نوشته است و انتشارات فنی آن را منتشر کرده است. «آوا در آینه» در بیست و نهمین فهرست لاک‌پشت پرنده توانسته سه امتیاز دریافت کند. این کتاب اولین رمان تالیفی در زمینه آموزش تربیت جنسی و مسئله تعرض برای نوجوانان است و در چهارمین سمپوزیوم ملی خودمراقبتی نیز اثر برتر شناخته شده است.

آوا پنهان زیر آوار