دروغ‌های خانوادگی

پیوند زدن قصه با تابلوهای نقاشی‌های معروف تنها برگ برنده‌ی این کتاب نیست. اما پیدا کردن ارتباط آن با شخصیت‌ها حتماً یکی از جذابیت‌های رمان ۲۵۰ صفحه‌ای رنگ آتش شماره یک است. قصه زمانی شروع می‌شود که ارنست، پدر راوی مرده است. راوی دختری نوجوان است به نام آیریس که سال‌ها با مادرش زندگی کرده و درست کمی مانده به پایان عمرِ پدر، او را پیدا کرده است.

از همان فصل اول وقتی آیریس درباره‌ی مادرش هانا و ناپدری‌اش صحبت می‌کند، بی‌اعتمادی راوی به آن‌ها نوید یک داستان پیچیده را می‌دهد. کششی که نویسنده با این کار ایجاد می‌کند در فصل دوم و با مرور نقشه‌ی هانا برای بازگشت پیش ارنست تقویت می‌شود و همه‌ی نشانه‌ها می‌گویند که زمانی یک اتفاق مثل یک بمب میان این خانواده منفجر شده که ویرانه‌هایش هنوز باقی است.

هانا و باکستر نقشه کشیده‌اند که به بهانه‌ی دیدن آیریس با ارنست رابطه‌ای دوباره برقرار کنند و خیلی زود معلوم می‌شود که انگیزه‌ی اصلی ثروت ارنست است که می‌تواند هانا و باکستر را از بی‌پولی و فلاکت نجات بدهد. همه چیز بهتر از آن‌چه هانا برنامه‌ریزی کرده پیش می‌رود، فقط مدت کوتاهی تا مرگ ارنست مانده و با وجود مخالفت آیریس، او مجبور می‌شود با مادرش در روزهای آخر در خانه‌ی ارنست زندگی کند.

هانا ریسک می‌کند و به قیمت برملا شدن حقیقت، آیریس را با پدرش روبرو می‌کند. پدری که آیریس او را نمی‌شناسد و فقط می‌داند که زمانی دور آن‌ها را ترک کرده است. اما ارنست در زمان‌های کوتاهی که هانا حواسش نیست و با دادن ثروتش به عنوان رشوه به هانا، با آیریس تنها می‌شود و در بستر بیماری از گذشته و اتفاقاتی که افتاده می‌گوید و جهان ذهنی آیریس و گذشته را پیش چشمش فرو می‌ریزد.

گذشته وارونه می‌شود و شکل واقعیت می‌گیرد. خانواده در این داستان بی‌خطا نیست و کلیشه‌ها در دوست‌ها، پیوندهای خانوادگی و معنای کلاهبرداری رنگ می‌بازند. اما ارنست تا پیش از مرگ‌ هم همه‌ی واقعیت را به آیریس نمی‌گوید و داستان رنگ آتش شماره یک درست آنجا که فکر می‌کنیم همه‌ی غافلگیری‌ها تمام شده، با به‌هم زدن بازی، پایانی خوش را رقم می‌زند. البته پایانی بدون ارنست اما با تحقق آرزویش.

ثروتی که هانا به دنبال آن بود، تابلوهای نقاشان معروف بود که ارنست در این سال‌ها جمع کرده بود. ارنست هم رازی داشت که سپرده بود که پس از مرگش آیریس را از آن مطلع کنند. با اینکه این راز شخصیت ارنست را خاکستری می‌کند اما محبوبیت این شخصیت را برای ما کم نمی‌کند. ارنست یک هنرمند بود، هنرمندی عجیب، کمی فریبکار و البته آینده‌نگر، در همه‌ی ۱۲ سالی که دخترش را گم کرده بود.

پایان داستان یک نمایش هیجان‌انگیز است از انتقام، از فروریختن دنیای پر از دروغ هانا و باکستر، نمایشی از هنر که تابلوهای معروفی که در طول رمان ارنست و آیریس در موردشان صحبت کرده بودند نقل مهمی دارند. اما نقش اصلی این نمایش از آن نقاشی یوس کلاین است که نام کتاب هم از نام آن گرفته شده است. نقاشی که نمی‌شود کارهایش را جعل کرد. در فصل آخر براون می‌پرسد: «تا حالا پدرت چیزی در مورد تابلویی به اسم رنگ آتش یک بهت گفته؟»

«یک چیزایی گفت. گف که یه معنایی داره. حرف بیشتری نزد.»  الکساندر براون لبخند زد: «این تابلو مال توست، مالک جدید تابلو تویی.»

بهتر است راز این خانواده به خصوص رازهای ارنست را در کتاب رنگ آتش شماره یک بخوانید. یکی از این رازها در نام دخترش آیریس پنهان است اما باقی آن‌ها شخصیت‌ها و سرنوشت‌های دیگری را وارد کتاب کرده‌اند تا همه در آن نمایش نهایی به هم بپیوندند. نمایشی به شکوه یک آتش بزرگ.

دروغ‌های خانوادگی