کتاب پسر کاملا جدید داستان پسری به نام جورج است که به مدرسه‌ی جدیدی آمده و هم‌کلاسی‌هایش فکر می‌کنند او کمی عجیب است، به دلیل داشتن نگاهی بی‌روح، دست‌خط سریع و بی‌نقص، دانش کامل و سخنرانی‌های عجیب و غریبش. او فوتبالیستی بی‌نقص هم هست و یک‌بار گوشش هم در کلاس افتاده ‌است! چیزی در مورد جورج وجود دارد که هم کلاسی‌هایش نمی‌توانند بفهمند، فقط می‌دانند که یک جای کار می‌لنگد. آیا او یک موجود فضایی‌ست؟ یا یک ربات و حاصل هوش مصنوعی؟

داستان کتاب پسر کاملا جدید از دید دنیل، دوستِ جورج، روایت می‌شود. در مقایسه با توانایی جورج، دنیل کاملاً عادی است. دن و دوست صمیمی‌اش ماکسی بسیار کنجکاو و علاقه‌مندند تا بیشتر در مورد جورج بدانند، اما قصد اذیت کردن او را ندارند و فقط می‌خواهند درباره‌ی او و آن‌چه او را متفاوت می‌کند، بدانند. دنیل نگران جورج است چرا که خانم کریستال لیست کاملی از غذاهایی که جورج مجاز به خوردن آن‌ها نیست و مکان‌هایی که نمی‌تواند به آن‌جا برود به او داده است.

دنیل و دوستانش می‌توانند هرکدام از ما باشند. آن‌ها کودکانی هستند که در جنگل بازی‌های خیالی انجام می‌دهند و از بازی فوتبال لذت می‌برند. آن‌ها نمایش‌گر ذات یک کودک عادی هستند، در یک مدرسه‌ی عادی، در یک شهر عادی، در یک زمان عادی. در این داستان هیچ موجود شرور یا هیولایی وجود ندارد اما در خود هشداری دارد از آینده‌ای نزدیک و خطرناک، از آدم‌هایی که فکرش را هم نمی‌کنید که بتوانند به ما آسیبی برسانند؛ دانشمندان. دانشمندانی که نمی‌توانند از ساخته‌هایشان مراقبت کنند و به آن‌ها عشق بورزند.

دیوید آلموند موضوعات مهمی، مانند آن‌چه ما را انسان می‌کند، نحوه‌ی رفتار با افرادی که با ما متفاوت هستند و اهمیت خانواده و دوستان را در کتاب پسر کاملا جدید مطرح می‌کند. این کتاب مخاطب را به فکر کردن در مورد آن‌چه انسان را، انسان می‌کند، وا می‌دارد. خواننده همان‌طور که حقیقت جورج را متوجه می‌شود از خودش می‌پرسد زنده بودن و آزاد بودن به چه معناست؟

آلموند به ما یادآوری می‌کند که یک کودک معمولی چطور می‌تواند کارهای خارق‌العاده‌ای انجام دهد. طبیعت کنجکاو و دلسوز دنیل، که از رابطه‌ی دل‌انگیز و دوستانه‌ی او با مادرش می‌آید، به ما نشان می‌دهد که یک کودک به ظاهر «عادی» چقدر می‌تواند فهیم و خلاق باشد. آن‌چه جورج نیست باعث شده این کتاب درخشان باشد. کتاب پسر کاملا جدید واکنش کودکان در برابر آن‌چه دیگری است را به نمایش می‌گذارد و نشان می‌دهد برای آن‌ها مهم نیست که این دیگری کیست و یا چیست، تنها دوستی است که برایشان مهم است.

«می‌گویم: «چرا هر روز میاییم توی این کلاس‌های باریک و مستطیل؟ چرا هر روز گروهی میاییم داخل و گروهی می‌ریم بیرون» او به هوا مشت می‌زند. «دنیل چه سوال فوق‌العاده‌ای پرسیدی؟ واقعا عجیب است ولی ما امروز نمی‌توانیم از این سوال‌های عمیق بپرسیم. کار امروز ما تبدیل این فضای کوچک به چیزیه… که دست کمی از منظومه‌ی شمسی نداشته باشه!» او هشت نفر از ما را سیاره می‌کند.

من بهرام می‌شوم. او سیاره‌ها را به ترتیب می‌گذارد و از ما می‌خواهد طوری دور او بچرخیم که انگار در مدار خورشید می‌چرخیم. این کار را می‌کنیم و وقتی به همدیگر می‌خوریم، می‌خندیم.»

دیوید آلموند در کتاب پسر کاملا جدید هم مثل بعضی آثار دیگرش، بیزاری‌اش از سیستم یک‌پارچه سازی مدارس را به نمایش می‌گذارد و بر خلاقیت و پرورش تفکر تاکید می‌کند. او در مورد حضور کودکان در مدرسه و داشتن روزی شبیه روزهای قبل  و این‌که چگونه کودکان در مدرسه مانند گوسفند یا روبات هستند و همه از یک الگو پیروی می‌کنند، حرف می‌زند. او خوانندگان را تشویق به تفکر می‌کند و آن‌ها را با مضامین مهمی هم‌چون هویت، تعلق و اهمیت دادن به عشق و دوستی آشنا می‌کند.

داستان زیبا و دلچسب کتاب پسر کاملا جدید که برای کودکان بزرگ و بزرگ‌سالان هم کاملاً مناسب است، احساسات مختلفی را در خواننده ایجاد می‌کند. تصاویر مارتا آلتس و نقاشی‌های زیبایش از جنگل و کودکان، ارزش افزوده‌ای بر این کتاب خوب است؛ تصاویری که پر از حس زندگی هستند.