یک عاشقانه ی آرام

دهه‌های چهل و پنجاه برای ادبیات و هنر ایران، جزو دهه‌هایی طلایی و پرآثار محسوب می‌‌شوند. آثاری که بعد گذشت بیش از 40 سال هنوز جزو خواندنی‌ترین و گاه پرفروش‌ترین کتاب‌های حال حاضر هستند.

نادر ابراهیمی یکی از این نویسندگان معاصر است که آثارش همچنان در کتاب‌فروشی‌های سطح شهر لقب پرفروش ماه و سال را به دوش می‌کشند. ابراهیمی متولد 1315 در تهران است. وی علاوه بر نوشتن چندین رمان و داستان کوتاه در زمینه فیلم‌سازی، روزنامه‌نگاری و ترانه‌سرایی نیز فعالیت داشته است. ابراهیمی در 16 خرداد 1387 و در سن 72 سالگی دار فانی را وداع گفت.

او پس از گذراندن تحصیلات متوسطه وارد دانشکده حقوق شد، ولی پس از دو سال رشته حقوق را رها کرد و مشغول تحصیل در رشته زبان و ادبیات انگلیسی شد و مدرک لیسانس خود را در این رشته گرفت.

یکی از ویژگی‌های مهم نادر ابراهیمی عناوین مختلف شغلی بود که در تمام عمر با خود به همراه داشت. او که انسانی به شدت تجربه‌مند بود در کتاب ابن مشغله خود به شرح مشاغل مختلفی که در آنها دستی بر آتش داشت، پرداخته است. اما تمرکز تعداد بالایی از آثار نادر ابراهیمی بر روی ادبیات کودک و نوجوان بوده است.

وی با همکاری همسرش موسسه «همگام با کودکان و نوجوانان« را تاسیس کرد. این مؤسسه با هدف فعالیت متمرکز و تخصصی برای کودکان و نوجوانان در حیطه نوشتن، ترجمه، نقاشی و عکاسی و … و همچنین انجام پژوهش‌های مدون درباره خلق‌وخو و رفتار و زبان کودکان و شیوه یادگیری آن‌ها برپا شد.

در سال‌های اخیر برخی از کارهای وی به کتاب‌های صوتی نیز تبدیل شده‌اند که از استقبال عمومی نیز برخوردار بوده‌اند.

یک عاشقانه‌ی آرام

رمان یک عاشقانه‌ی آرام یکی دیگر از کتاب‌های محبوب و پرفروش نادر ابراهیمی است. کتاب داستان زن و مردی است که می‌خواهند زندگی مشترک خود را از روزمرگی و تکراری شدن به دور نگه دارند. روایت داستان در سال 57 و بحبوحه انقلاب می‌گذرد. در ابتدای کتاب و پس از ازدواج عاشقانه این زن و مرد، اتفاقات ناگوار سیاسی و اجتماعی زندگی آن‌ها را دستخوش تلاطم‌های مختلفی می‌کند. اما از اواسط کتاب روند داستان کند و کندتر می‌شود و زندگی روی آرام و یکنواخت خود را به آن دو نشان می‌دهد و از اینجاست که جدال برای حفاظت از عشق آتشین خود را شروع می‌کنند.

دغدغه نویسنده در این کتاب به مانند کتاب چهل نامه کوتاه به همسرم گذر کردن و آشتی دادن خود با لحظات معمولی زندگی است. جریان یکنواخت و آرام زندگی گاهی نیاز به بازاندیشیدن چندباره را برای تک‌تک ما و احساسات‌مان ایجاد می‌کند.

ابراهیمی در جایی از کتاب می‌نویسد:

«عشق به دوست داشتن و سخت دوست داشتن دیگری نیست. پیوسته نو کردن خواستنی است که خود پیوسته خواهان نو شدن است و دیگرگون شدن.»