سایت معرفی و نقد کتاب وینش
سایت معرفی و نقد کتاب وینش

من چنان که منم

من چنان که منم

 

از خود نوشتن شاید سخت‌ترین کار دنیا باشد. معلوم نیست کجا حافظه‌مان اشتباه می‌کند، کجا قصد تبرئه خودمان را داریم یا چقدر از واقعیت را می‌گوییم. باوجود این خودزندگی‌نامه‌ها یکی از ژانرهای پر خواننده هستند. خواندن تجربه زیسته دیگری هم حس کنجکاوی ما را ارضا می‌کند و هم به خاطرمان می‌آورد که چطور می‌شود روایت زندگی‌مان را خواندنی کنیم؛ هم برای دیگری هم خودمان.

از خود نوشتن شاید سخت‌ترین کار دنیا باشد. معلوم نیست کجا حافظه‌مان اشتباه می‌کند، کجا قصد تبرئه خودمان را داریم یا چقدر از واقعیت را می‌گوییم. باوجود این خودزندگی‌نامه‌ها یکی از ژانرهای پر خواننده هستند. خواندن تجربه زیسته دیگری هم حس کنجکاوی ما را ارضا می‌کند و هم به خاطرمان می‌آورد که چطور می‌شود روایت زندگی‌مان را خواندنی کنیم؛ هم برای دیگری هم خودمان.

 

 

من چنان که منم

 

از خود نوشتن شاید سخت‌ترین کار دنیا باشد. معلوم نیست کجا حافظه‌مان اشتباه می‌کند، کجا قصد تبرئه خودمان را داریم یا چقدر از واقعیت را می‌گوییم. باوجود این خودزندگی‌نامه‌ها یکی از ژانرهای پر خواننده هستند. خواندن تجربه زیسته دیگری هم حس کنجکاوی ما را ارضا می‌کند و هم به خاطرمان می‌آورد که چطور می‌شود روایت زندگی‌مان را خواندنی کنیم؛ هم برای دیگری هم خودمان. 

 

در خودزندگی‌نامه (اتوبیوگرافی) معنای دقیق آن، نویسنده قصد می‌کند تمامی زندگی خود را شرح دهد. در نمونه کتاب‌هایی که در این پرونده معرفی کرده‌ایم هم نقل زندگی است هم نمونه‌هایی که خواسته‌اند تجربه خود را از یک رویداد یا بخشی خاص از زندگی‌شان منتقل کنند. این گونه دوم خودزندگی‌نامه دیگر صرفاً شخصی نیست و می‌تواند برای دیگرانی هم که با مشکل یا موقعیت مشابهی سروکار دارند، کاربرد داشته باشد. کما این‌که کتاب پسر دیرآموز من نوشته‌ی مهوش کیان‌ارثی چنین است و خواننده‌ی آن اگر خود نیز فرزندی دیرآموز دارد می‌تواند از تجربه‌های نویسنده بسیار بیاموزد.

 

پسر دیرآموز من

«پسر دیرآموز من» را مادری ۶۱ ساله نوشته که پسری دیرآموز دارد. اثر، شرح خاطرات است و در عین حال که با جزئیاتی شفاف و دقیق معنا و مفهوم دیرآموزی را برای مخاطبِ ناآگاه شرح می‌دهد، به ورطه‌ی توضیحات کسل‌کننده‌ی تخصصی نمی‌افتد، روده‌درازی یا ادبی‌نویسی‌های کم‌جان ترحم‌برانگیز نمی‌کند و برعکس، سرشار است از بازیگوشی و سرزندگی زنی که در کنار پویای ۳۱ ساله و همسرش توانسته شادی و خوشی را در اوج روزهای سخت پیدا کند.

 

خودزندگی‌نامه به این معنا در ضمن سند تاریخی می‌تواند باشد و به کار روشن کردن گوشه‌هایی نادیده از تاریخ بیاید. کتاب پیکان سرنوشت ما خاطرات احمد خیامی مدیر و موسس کارخانه‌ی خودروسازی ایران ناسیونال است که به همت فرزندش مهدی خیامی گردآوری شده و شرحی به دست می‌دهد از شرایط دورانی که بنیانگذاری نخستین کارخانه‌ی خودروسازی کشور اتفاق افتاد.

 

پیکان سرنوشت ما

در ابتدای دهه چهل هیچکس فکر نمی‌کرد ایران بتواند ماشین یا بخشی از ماشین را بسازد. در کتاب آمده وقتی پیکان بالاخره به تولید رسید معاون وزارت اقتصاد به متلک گفته «آقای خیامی دیدم اتومبیلت از گردنه‌های کندوان بالا می‌رفت»! اما این کار نشدنی به انجام رسید، هرچند به سرانجام نیفتاد و نتوانست در عرض دوازده سال به نود درصد تولید داخلی برسد. پیکان در دهه‌های بعد هم رشد نکرد و تولید آن بی‌کیفیت‌تر و گران‌تر شد و دست آخر سال ۱۳۸۴ پرونده این ماشین نوستالژیک بسته شد. «پیکان سرنوشت ما» شرح زندگی احمد خیامی موسس شرکت ایران ناسیونال است و شرح تولد پیکان، اولین ماشین ایرانی.

 

از سرد و گرم روزگار نوشته‌ی احمد زیدآبادی به خودزندگی‌نامه به معنای دقیق آن نزدیک‌تر است. نویسنده خاطرات کودکی و نوجوانی خود را در روستایی در حوالی کرمان با جزئیات تمام شرح می‌دهد. در ابتدا زندگی در فقر باورنکردنی در دهه‌ی چهل شمسی در روستایی از توابع سیرجان و سپس شوروشر نوجوانی در کرمان در بحبوحه‌ی انقلاب در دهه‌ی پنجاه.

 

از سرد و گرم روزگار در فرار از سرنوشت محتوم

«از سرد و گرم روزگار» عنوان جلد اول خاطرات احمد زیدآبادی است. خاطراتی که از کودکی او در روستایی از توابع سیرجان آغاز می‌شوند٬ با وقوع انقلاب شاهد تندبادی در زندگی احمد نوجوان هستیم و کتاب با هجده سالگی او و عزیمتش به تهران برای رفتن به دانشگاه به پایان می‌رسد.

 

نوشته‌های سال‌های بخصوص: ناکامی و کامیابی‌های مستندسازی نوشته‌ی ابراهیم مختاری، فیلمساز مشهور سینمای ایران، از این دست است. در این کتاب او بیش از هر چیز در پی این است که چرا مستندساز شد و از مستندسازی چه آموخت، اما برای برای انتقال تجربه‌های حرفه‌ای‌اش هم زندگی خود را نقل می‌کند و هم گوشه‌هایی از تاریخ رسانه‌های کشورمان را.

 

مستندسازی

ابراهیم مختاری شاید تنها فیلمساز مستند ما باشد که تجربه‌های فیلمسازی خود را تئوریزه کرده (و می‌کند). سینمای مستند حوزه‌ای است که شیوه‌های آفرینش هنری در آن با سینمای داستانی تفاوت‌های اساسی دارد و این شیوه‌ها هنوز که هنوز است به شکل جدی تدوین نشده است. این کتاب نمونه‌ای است از ترکیب زندگی‌نامه و جمع‌بندی تجربه‌های مستندسازی و کوشش برای تئوریزه کردن این تجربه و بهره‌گیری از آن‌ها در فیلم‌های بعدی.

 

از نمونه‌های خارجی خودزندگی‌نامه کتاب میشل اُباما شدن در ماه‌های اخیر با استقبال خوبی در بازار نشر روبه‌رو شده است. در این کتاب همسر رئیس جمهور سابق آمریکا شرح زندگی خود و صعودش را در کنار همسرش به کاخ سفید شرح می‌دهد که حاوی نکات جالبی درباره‌ی زندگی سیاهان آمریکاست.

 

شدن میشل اوباما

کتاب خاطرات بانوی اول سابق آمریکا کتاب مهمی است که لحظات خصوصی ترس و سرخوردگی میشل اوباما را آشکار می‌کند. در این کتاب بانوی اول سابق آمریکا شرح می‌دهد چگونه از دختری در محله ساوث ساید شیکاگو به جایگاهی در دیدرس قضاوت افکار عمومی رسیده و در این راه چه سختی‌هایی متحمل شده است.

 

علاوه بر سیاستمداران، زندگی‌نامه ورزشکاران نیز از خواندنی‌های پرطرفداران نزد عموم مردم است. برای نمونه می‌توان از خودزندگی‌نامه‌ی جذاب آندره آغاسی ورزشکار آمریکایی ایرانی‌الاصل نام برد. آغاسی قهرمان معروف تنیس که از تنیس متنفر است! کتاب زندگی او به قلم خودش یکسال پیش توسط نشر اگر ترجمه و منتشر شد. پیش از این، وینش هم در مقاله‌ای این کتاب را معرفی کرده بود.

 

آندره آغاسی اوپن

آندره آغاسی از تنیس متنفر است. جمله‌ای عجیب، اگر او را بشناسید. آغاسی تنیسور آمریکایی که اصلیتی ایرانی-ارمنی داشت، قهرمان تنیس سال‌های نه چندان دور بود. اسم او را همراه با بوریس بیکر، پیت سمپراس و البته اشتفی گراف می‌شنیدیم. حالا او در یک کتاب خودزندگی‌نامه درباره زندگی پرفرازونشیبش نوشته است. درباره پدر ورزشکاری که به آمریکا مهاجرت کرد و بچه‌هایش را با خشونت به تنیس بازی کردن واداشت، درباره بروک شیلدز بازیگر و اشتفی گراف تنیسور زن‌های زندگی‌اش، اعتیادش، بازگشتش به مسابقات و غیره. کتاب «Open» در دست ترجمه است.

 

خاطرات هنری شاهرخ نادری را هم از زبان خودش می‌توانید در شما و رادیو بخوانید. نادری از سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۵۷ در رادیو ایران حضور داشت، تهیه‌­کننده­‌ای پرکار و همه‌­فن­‌حریف که نزدیک به دو دهه برنامه‌ی پرمخاطب «شما و رادیو» را در صبح­‌های جمعه و ایام نوروز تهیه می­‌کرد. خودزندگی‌نامه‌ای صوتی و ضبط شده بر روی نوارکاست که به همت نشر نامک به شکل کتاب درآمده است.

 

شما و رادیو (خاطرات هنری شاهرخ نادری)

شاهرخ نادری تهیه‌کننده رادیو ایران که از سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۵۷ در رادیو ایران حضور داشت و ابتکار برنامه‌هایی مثل «شما و رادیو» (سَلَف صبح جمعه با شما) به او برمی‌گردد، به­ پیشنهاد ناشر، از سال ۸۲ خاطرات خود را روی نوار کاست بازگویی کرده و سپس ناشر آن‌ها را پیاده و به شکل فعلی تنظیم کرده است. نهر خروشان و سیال خاطرات نادری، به مصداق «هیچ آدابی و ترتیبی مجو»، مدام شاخه‌­شاخه می‌­شود و این سو و آن سو می‌­رود.

 

گاهی اوقات به اشتراک گذاشتن تجربیات سخت یا عجیب زندگی‌مان می‌تواند یک کتاب خودزندگی‌نامه‌ای خلق کند، مثل کاری که اولا کارین زمانی که فهمید به بیماری بدخیم آمیوتروفیک مبتلا شده است انجام داد. کارین تا آخرین لحظات زندگی درباره برخوردش با این بیماری مهلک نوشت. کتاب یکسال پس از مرگش منتشر شد.

 

مرگ نامه اولا کارین

نویسنده کتاب اولاکارین لیندکو یک گوینده زن سوئدی مشهور است که در سال 2004 در 50 سالگی به بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک مبتلا شده بود (این بیماری به تدریج اعصاب حرکتی اندام‌ها را درگیر کرده و به تدریج به فلج کامل و سپس مرگ منجر می‌گردد). او از همان روزهای اول جزییات رویارویی‌اش با بیماری را می‌نویسد. کتاب به مرور خاطرات این زن می‌پردازد و جزییاتی نفسگیر را از رویارویی تدریجی‌اش با یک بیماری مرگبار را بازگو می‌کند.

 

نویسنده‌ها وقتی درباره زندگی‌شان می‌نویسند با یک نوشته چندوجهی روبرو می‌شویم، هم با یک تجربه انسانی آشنا می‌شویم، هم با زندگی نویسنده موردعلاقه‌مان آشنا می‌شویم و هم به نوعی انگار داریم یک اثر ادبی می‌خوانیم. وقتی نویسنده طنزنویس هم باشد دیگر لذت خواندن صدچندان می‌شود چون نویسنده معمولا نگاه و قلم طنازانه خودش را هم قاطی نوشتن سرنوشتش کرده. درست مثل کاری که جیمز تربر طنزنویس معروف آمریکایی در کتاب روزهای دشوار زندگی من انجام داده.

 

تربر در روزهای دشوار زندگی من، ماجراهای شگفت‌انگیز و داستان بداقبالی‌های زندگی‌اش را در مجموعه‌ای ۹ بخشی روایت می‌کند؛ ماجراهایی که عمدتاً از دوران کودکی تا جوانی‌اش به یاد دارد. او با شخصیت‌پردازی جذاب و توصیف تمام و کمال وقایع با چاشنی طنز نبوغ‌‌آمیزش آنچه به همراه خانواده و اطرافیانش از سر گذرانده را با تخیلی حیرت‌انگیز در هم می‌آمیزد تا نوشته‌ای آمیخته به غم، اما به دور از بدبینی خلق کند؛ انگار که کمدی را راهی برای فرار از اندوه سرنوشت می‌داند.

 

حالا که صحبت از خودزندگی‌نامه نویسندگان شد خوب است که کتاب خودزندگی‌نامه هوشنگ مرادی کرمانی را هم معرفی کنیم. او در کتاب شما که غریبه نیستید خاطرات تلخ و سخت دوران کودکی و نوجوانی‌اش را با قلمی شیرین و آمیخته به طنز نوشته و کتابی بسیار خواندنی و تاثیرگذار خلق کرده.

 

شما که غریبه نیستید

شما که غریبه نیستید زندگی‌نامه‌ی خودنوشت هوشنگ مرادی کرمانی است. او در این کتاب، به روایت زندگی‌اش از دوران کودکی تا دوران نوجوانی می‌پردازد. او که پدر و مادرش را از دست داده، با پدربزرگ و مادربزرگ پدری‌اش در روستای کویری سیرچ زندگی می‌کند. اتفاقات دوران کودکی‌اش، بازی‌ها، شیطنت‌ها، مشکلات، روابطش با آدم‌های اطراف و… همه در این کتاب انعکاس یافته‌اند.

 

 

 

 

پرونده‌ای درباره‌ی خودزندگی‌نامه‌ها (اتوبیوگرافی)
زندگینامه
#خودزندگینامهخودزندگینامه، اتوبیوگرافی، خویش‌نامه،  حسبِ‌حال، یا سرگذشت خود،  زندگی‌نامه‌ای است که به‌دستِ خودِ فرد نوشته می‌شود.

  این مقاله را ۵ نفر پسندیده اند

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *