برچسب: شعر

انتشار  گزیده‌ای دو زبانه (فارسی-انگلیسی) از شعرِ زنانِ ایران در آمریکا با عنوان Song of the Ground Jay توسط ناشری معتبر (Mage publishers) از این جهت رویدادی مهم به شمار می‌آید که برای اولین بار گرد‌آورنده و مترجم به جای پرداختن به چهره‌های شناخته شده مثل فروغ فرخزاد، سیمین بهبهانی، ژآله اصفهانی و غیره که کمابیش برای مخاطب انگلیسی زبان شناخته‌شده‌اند،کوشیده است سراغ آن دسته از  شاعرانِ زن ایران برود که  به رغمِ پرُکاری چندان شناخته شده نیستند.

فروغ: خیلی خوشحالم که رفته‌ای به جایی که نشانی از این زندگی قلابیِ روشنفکریِ تهران ندارد. برای تو که هوش و ذوق فراوانی داری و همچنین معصومیّت و پاکیزگی فراوان و همچنین ذهنی پاک و تأثیرپذیر، یک دوره زندگی مستقل و دور از جریان‌های مصنوعی و کم‌عمق، بهترین زمینه و پشتوانه‌ی تکامل می‌تواند باشد.

غلامحسین ساعدی پس از مهاجرت اجباری از کشور، در فرانسه تلاش کرد یک بار دیگر نشریه الفبا را راه بیندازد. هفتمین و آخرین مجلد الفبای در تبعید به مجموعه آثار منتشرنشده ساعدی (گوهر مراد) اختصاص دارد. این دفتر با نامه‌ای برای خوانندگان به پایان می‌رسد که در آن از مشکلات انتشار و توزیع الفبا در نبود دکتر ساعدی سخن به میان آمده و قولی جهت انتشار دفتر هشتم با برخی دیگر از آثار منتشرنشده وی به خوانندگان داده شده است. قولی که هرگز به عمل تبدیل نشد و عمر الفبای در تبعید با همین شماره به آخر رسید. از این آخرین شماره مصاحبه‌ای با ساعدی درباره شخصیت سهراب سپهری را انتخاب کرده‌ایم. در متن مصاحبه از زبان محاوره استفاده شده و ما هم رسم‌الخط انتخابی الفبا برای این مطلب را عینا منعکس کرده‌ایم.

یک شاعر در مرگ شاعری دیگر چه می‌نویسد؟ متن شاعرانه‌ی یک شاعر درمورد شاعری دیگر. از دو فضای متفاوت. آنچه در زیر می‌خوانید متنی است که احمدرضا احمدی در اردیبهشت 59 اندک زمانی پس از مرگ سهراب نوشته است. «در روزهای آفتابی کاشان آموخته بود که همه‌ی ما طعمه مرگ هستیم و برای آن بود که با وجود راه ناهموار، رفیقان ناموافق و ساعت رحلت نزدیک، همه زندگیش را که «هشت کتاب» بود در یک کتاب برای ما و ادب فارسی وصیت کرد. سهراب دیگر در میان ما نیست. من در تقویمم در حرف «سین» شماره نخست را که شماره 637156 است با مداد پا‌ک‌کن، نمی‌گویم پاک می‌کنم، حذف می‌کنم. سهراب پاک بود. سهراب هنر مردن را می‌دانست.»

آن سال‌ها رسم بود که پس از نمایش فیلم‌ها در «کانون فیلم»، جلسه گفت‌وگویی بین منتقدان و تماشاگران (و در مورد فیلم‌های ایرانی، با حضور کارگردان) برگزار می‌شد. نمایش خانه سیاه است، در جلسه 30 بهمن 1341 در کانون فیلم با یک جلسه گفت‌وشنود جنجالی همراه بود که فروغ فرخ‌زاد هم در آن شرکت داشت. مجله ستاره سینما خلاصه‌ای از بحث‌های مطرح شده در این جلسه را به شکل گزارش‌های کوتاهی چاپ کرد. این گزارش بعداً در مجله زنان هم به شکل یک گفت‌وشنود، تنظیم شد که متن آن را در زیر می‌توانید بخوانید.