دیوید آلموند نویسنده ای که نمی توان نادیده گرفت

آلموند نویسنده‌ای که نمی‌توان نادیده گرفت

دیوید آلموند بارها در رمان‌هایش با نام دیو یا دیوی ظاهر می‌شود و از هر دو روی سکه شادمانی و غم می‌گوید. او ابایی ندارد که از بحث‌های فلسفی خیر و شر، مرگ و زندگی، خشونت و صلح به مخاطب کم‌سن‌وسالش بگوید، ساختار مدرسه را بارها و به‌صراحت نقد کند، و از اهمیت هنر و ادبیات بگوید، و کودک و نوجوان را به رهایی و کشف و آزادی دعوت کند. او کودکان و نوجوانان را دست‌کم نمی‌گیرد. مخاطب حرفه‌ای یا کاملاً جذب آلموند و اندیشه‌های او می‌شود که هر بار به شکلی در رمانی رخ می‌نماید یا برای درک آن نیازمند تسهیل‌گری‌ می‌شود که کلید این باغ را بگشاید و کم‌کم به او نشان بدهد چطور آلموند را کشف کند و لذت ببرد.