5 نمایشنامه از چخوف

11 فروردین 1401

5 نمایشنامه از چخوف

آنتون پاولوویچ چِخوف (زاده ۲۹ ژانویه ۱۸۶۰ در تاگانروگ – درگذشته ۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۰۴) پزشک، داستان‌نویس، طنزنویس ونمایش‌نامه‌نویس برجسته روس است. هرچند چخوف زندگی کوتاهی داشت و همین زندگی کوتاه همراه با بیماری بود اما بیش از ۷۰۰ اثر ادبی آفرید. او را مهم‌ترین داستان کوتاه‌نویس برمی‌شمارند و در زمینه نمایش‌نامه‌نویسی نیز آثار برجسته‌ای از خود به‌جا گذاشته‌است. چخوف در ۴۴ سالگی بر اثر خون‌ریزی مغزی درگذشت.

عفت زهره‌وندی

اولین نمایشنامه بلند چخوف:

ایوانف

«نیکلای الکسیویچ ایوانف»، مردی است ذاتاً نیک و خوش قلب که در معرض‌ شایعات بسیار زننده‌ی اطرافیان قرار دارد. حتی نزدیکانش از پیشکار او گرفته تا دوستان و آشنایانش شناخت درستی از او ندارند و شایعات بسیاری درباره‌ی کلاهبرداری او در جامعه بر زبان مردم جاری است.‌

اثری درباره اشرافیت رو به زوال روسیه به قلم چخوف:

سه خواهر

درباره‌ی زندگی خانواده پروزروف است: سه خواهر بنام‌های اولگا، ماشا و ایرینا و برادرشان آندره‌ی. آنها از زندگی خود در شهرستان ناراضی هستند و امیدوارند بتوانند دوباره روزهای خوب مسکو را تجربه کنند.‌‌ مسکو آرزوی آن‌ها به آینده‌ای بهتر است. اما به‌تدریج از این رویای خود بیشتر فاصله می‌گیرند.

نمایشنامه‌ای درباره مفهوم هنر و جایگاه هنرمند:

مرغ دریایی

در املاک‌ ییلاقی پتر سورین، خواهرزاده‌اش کنستانتین می‌خواهد نمایشنامه‌ای که خود نوشته برای مادر و دایی و دوستانش به نمایش درآورد. مادر کنستانتین و خواهر سورین؛ ایرینا آرکادینا هنرپیشه‌ی معروفی است. او به همراه عشقش بوریس تریگورین که او نیز نویسنده‌ی معروفی است، به تماشای نمایش آمده‌اند.

نمایشنامه‌ای از چخوف که در آن دغدغه‌های محیط‌زیستی هم مطرح می‌شود:

دایی وانیا

مکان رویدادها املاک ییلاقی یکی از شخصیت‌های نمایش است، پزشک یکی از شخصیت‌های تاثیر‌گذار و آگاه نمایشنامه است، همچنان شاهد عشق‌های ناکام هستیم و دو گروه مشخص اجتماعی قابل مشاهده‌‌اند، آن‌ها که کار می‌کنند و رنج می‌برند و آن‌هایی که از حاصل کار گروه اول سوءاستفاده می‌کنند.

داستان اضمحلال یک باغ و صاحبانش از زبان #چخوفآنتون پاولُویچ چخوف (زادهٔ ۲۹ ژانویهٔ ۱۸۶۰ در تاگانروگ – درگذشتهٔ ۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۰۴) پزشک، داستان‌نویس، طنزنویس و نمایش‌نامه‌نویس برجستهٔ روس است.:

باغ آلبالو

پیش‌آگهی از یک تغییر بزرگ‌ در جامعه‌ی اواخر قرن نوزده‌ است که نه‌ توسط قهرمانان و پیشگامان جامعه که‌از طریق رفتار منفعلانه‌ی طبقه‌ی اشرافی رو به زوال به نمایش در‌می‌آيد.