روز: 24 اردیبهشت 1401

«امروزه دیگر ادبیات ملی معنای چندانی ندارد: آغاز عصر ادبیاتِ جهان است، و همه باید در تسریع ظهور آن مشارکت کنند.» این جمله‌ی گوته، شاعر و نویسنده‌ی آلمانی سرآغاز مباحث نظری فراوان پیرامون «ادبیاتِ جهان» شده است؛ مباحثی که ادبیات را همچون نظام و ساختاری «واحد» اما «نابرابر» قلمداد می‌کند، و از خلال آن به هنجارها، رقابت‌ها، نزاع‌ها و تلاش‌های نویسندگان در سطحی بین‌المللی می‌پردازد. اما چگونه می‌توان در عرصه‌ی ناسیونالیست‌های ملی ادبیات جهان را خوانش کرد؟ کتاب «ادبیات و جهان» در تلاش است جوابی شایسته به چنین سوالی بدهد.

نیم ساعت بعد، پاتریشیا لب تخت کلی نشسته بود. لباسش را عوض‌کرده بود، ولی هم‌چنان می‌لرزید. لباس‌های خیسش‌ کپه‌ای تیره و نم‌دار ‌‌زیرپایش ساخته بودند. صدای حرف زدن‌های آهسته را از بیرون می‌شنید، می‌ترسید در را باز کند. «بهت‌گفته باشم، مامان؛ این دیگه آخرش بود! اگر آقای داندلسون اون‌جا نبود، قایق تا ته دریاچه می‌رفت. تازه پارو رو هم گم کرد. مجبور شدم شنا کنم و درش بیارم. اون افتضاحه!»