مومو، دختری ژولیده که در آمفی تئاتر متروکه شهر زندگی می‌کند؛ نه می‌داند چند ساله است و نه می‌داند از کجا آمده است. شاید با خودتان فکر کنید چه دختر تنهایی اما او تنها نیست؛ تمام بچه‌ها به همراه مردم شهر دوست‌های او هستند.

او استعدادی دارد که نمی‌گذارد تنها بماند؛ استعداد خوب گوش کردن. هرگاه کسی نیاز به گوشی شنوا داشته باشد به سراغ مومو می‌آید تا به حرف‌هایش گوش کند و با او همدردی کند یا راه‌حلی عاقلانه پیش پایش بگذارد. همین استعداد او باعث شده است تا همه او را دوست داشته باشند.

همه چیز خوب پیش می‌رود تا اینکه سر ‌و کله‌ی مردان خاکستری‌ پوش پیدا می‌شود. تا به حال به این فکر کرده‌اید که زمان را ذخیره کنید؟ این کاری است که مردان خاکستری پوش به آدم‌ها پیشنهاد می‌دهند. بیشتر کار کنید تا زمان را برای آینده ذخیره کنید.

دیگر صدای بازی بچه‌ها در شهر نمی‌پیچد. دیگر کسی سراغی از مومو نمی‌گیرد. کسی نیازی به گوشی شنوا برای شنیده شدن ندارد در واقع زمانی برای این کار ندارد. همه سخت مشغول کار هستند؛ همه فقط به فکر ذخیره‌ی زمان‌اند تا بتوانند در آینده حسابی استراحت کنند و از زندگی لذت ببرند. پودری خاکستری روی تمام آدم‌ها و تمام شهر نشسته است.

مومو تنها کسی است که تن به معامله‌ی مردان خاکستری پوش نداده است. او تصمیم دارد این پودر خاکستری و بی‌حوصلگی مرگ‌آوری که همه‌ی مردم شهر به آن دچار شده‌اند را از بین ببرد و به مردم بفهماند که بو کردن گل، کتاب خواندن، بازی کردن، لحظاتی را برای دیدن خورشید سپری کردن، وقت تلف کردن نیست بلکه خودِ خودِ زندگی است. آیا او موفق می‌شود تک و تنها از پس مردان خاکستری پوش برآید؟

میشائیل انده در کتاب «مومو» داستانی هیجان‌انگیز و بسیار جذاب را به تصویر می‌کشد که در آن به مسئله‌ای بسیار مهم؛ یعنی زمان می‌پردازد. کتاب مومو شروعی جذاب و جالب دارد که خواننده را از همان ابتدا با خود همراه می‌کند.

داستان ملایم و در آرامش ادامه می‌یابد و کم کم به نقطه‌ی اوج خودش نزدیک می‌شود. داستان، عناصر و شخصیت‌های دوست‌داشتنی‌ای دارد که تا مدت‌ها در ذهن مخاطب حضور خواهند داشت. همچنین می‌توان گفت میشائیل انده پایان‌بندی بی‌نقصی را نیز برای کتاب رقم می‌زند.

کتاب مومو کتابی است که در آن درباره‌ی مسائلی پر اهمیت همچون درک زمان، درست سپری کردن آن و توجه به تمام جنبه‌های زندگی سخن گفته شده است. شخصیت مومو در این کتاب شاید نمادی از بخشی از ذهن تمام انسان‌ها باشد که به آن‌ها می‌گوید کمی بایست، به اطرافت نگاهی بیانداز، گل‌ها را بو کن، کمی گوش کن و زندگی کن. در کل می‌توان گفت کتاب مومو در فضای فانتزی و تخیلی خود مفهوم زمان و موهبت زندگی را به زیبایی به تصویر کشیده است.

میشائیل آنده کتاب مومو را در سال ۱۹۷۳ منتشر کرد. آقای محمد زرین بال نیز به زیبایی این اثر را ترجمه کرده است. این کتاب در سال ۱۹۷۴ جایزه ادبیات نسل جوان آلمان را از آن خود کرد.

مومو دختری ژولیده

ادبیات آلمان