داستان‌های فلسفی چخوف

چخوف در چهار دهه‌ی آخر سده‌ی نوزدهم در روسیه‌ای زیست که آبستن دو انقلاب از بزرگ‌ترین انقلاب‌های سده‌ی بیستم بود. او در داستان‌ها و نمایشنامه‌هایش این روسیه را به تصویر کشید. در این پرونده ما فقط به داستان‌های چخوف پرداخته‌ایم، به چخوف قصه‌گو.

درباره‌ی برخی داستان‌های فلسفی چخوف

 

شاید بزرگ‌ترین درس فلسفی ‌ـ‌ عقیدتی ‌ـ‌ فکری که بتوان از مجموع آثار چخوف گرفت این باشد: «در اندیشه‌ی چخوف، اصل قضیه نه در شرایط، بلکه در خود انسان‌هاست»؛ نتیجه‌ای در تضاد کامل با آموزه‌های بسیاری از رئالیست‌های متقدم روس، که پیوسته دلیل انحطاط انسان‌ها را در غلبه‌ی شرایط اجتماعی بر آنان می‌جستند و شاید به همین دلیل نیز منتقدان انقلابی نمی‌توانستند به راحتی با این داستان‌ها همدلی پیدا کنند.