زمین زهری

کتاب زمین زهری نوشتۀ محمدآصف سلطان‌زاده در نشر نیبه چاپ رسیده است. این کتاب از ادبیات افغانستان و به زبان فارسی است. کتاب، داستان مردی مین‌روب را روایت می‌کند که سال‌هاست تک‌و‌تنها در دره‌های افغانستان مشغول خنثی‌کردن مین‌های روی زمین است.

داستان کتاب زمین زهری، روایت مردی در سرزمین افغانستان است که از سال ۲۰۰۱ شغل مین‌روبی یا آن‌گونه که در کتاب آمده است ماین‌روبی دارد. او در این مدت هرگونه مینی را خنثی کرده است. هزاران مین یا آن‌قدر زیاد که تعدادشان را ندارد. او حسابشان را ندارد؛ چون اعتقاد دارد حتی مثل یک زندانی هم نیست که تعداد روزهای باقی‌مانده را روی دیوار علامت می‌زند به امید بیرون آمدن. شغل او به‌گونه‌ای است که هر آن ممکن است یک مین زیر دست و پایش بترکد و او کشته شود. او کار خود را مانند یک اعدامی می‌داند که منتظر است ببیند چه زمانی حکمش اجرا می‌شود. لطظه‌های خنثی کردن مین‌های خطرناک برای او حکم صدای قدم‌های افسران چکمه‌پوش را دارد که در راهرو زندان برای بردن محکوم اعدامی آمده‌اند؛ همان‌قدر تشویق و اضطراب. 

او در افغانستان به دنیا آمده و همان‌جا نیز بزرگ شده است. تعداد مین‌ها آنجا آن‌قدر زیاد است که به هر افغانی یک یا چند مین می‌رسد. او از آغاز قرن جدید کارش را شروع کرده است. قراردادش را هفته‌ به هفته تمدید می‌کنند؛ یعنی آخر هفته در روز جمعه که کار نمی‌کند. او حتی از تعداد مین‌روب‌ها در افغانستان بی‌خبر است و به‌دلیل تنها بودن در بر و بیابان و دره، گمان می‌کند تنها مین‌روب دنیاست. با این حال قصد ترک کارش را ندارد؛ چون تصوری از شغل دیگر ندارد. هر دره و کوهستانی را که تمام می‌کند، شرکت او را به دره و کوهستان دیگر می‌برد و در تمام جاها تنها است. هر هفته راننده و مهندس ناظر کار می‌آیند برایش آذوقه می‌آورند و مین‌هایی را که خنثی کرده است با خود می‌برند. 

برای او قرن جدید قرن مین‌روبی است. مین‌هایی که در قرن بیستم کار گذاشته شدند و حالا در این قرن دیگر نباید قربانی بگیرند. کل کتاب، تک‌گویی‌های این خنثی‌کنندۀ مین است. مین‌هایی که ساخت همۀ کشورهای دنیا هستند! در کتاب زمین زهری لغات فارسی دری زیاد استفاده شده است و نویسنده برای روشن شدن معنای مد نظر در انتهای کتاب واژه‌ها و اصطلاحات را کوتاه توضیح داده است.