طعم تنهایی به روایت نشر نو
بخشی از داستان‌های نشر نو، روایتگر تنهایی و درد و غم انسان معاصر است؛ وجه مشترکی که چون نخ تسبیح داستان‌ها و رمان‌های نشر را به هم پیوند می‌زند. این پرونده نتیجه‌ی تلاش شرکت‌کنندگان دومین دوره کارگاه مرورنویسی است؛ کسانی که شیفته‌ی نوشتن درباره‌ی کتاب‌ها هستند و هرکدام درباره‌ی یکی از کتابهای داستانی نشر نو نوشته‌اند. مدرس این دوره افسانه دهکامه، مرورهای برتر را برای وینش ارسال کرده است. نشر نو نیز به عنوان حامی این پرونده و وینش طی سال‌ها کنار ما و دوستداران فرهنگ مطالعه است.
بخشی از داستان‌های نشر نو، روایتگر تنهایی و درد و غم انسان معاصر است؛ وجه مشترکی که چون نخ تسبیح داستان‌ها و رمان‌های نشر را به هم پیوند می‌زند. این پرونده نتیجه‌ی تلاش شرکت‌کنندگان دومین دوره کارگاه مرورنویسی است؛ کسانی که شیفته‌ی نوشتن درباره‌ی کتاب‌ها هستند و هرکدام درباره‌ی یکی از کتابهای داستانی نشر نو نوشته‌اند. مدرس این دوره افسانه دهکامه، مرورهای برتر را برای وینش ارسال کرده است. نشر نو نیز به عنوان حامی این پرونده و وینش طی سال‌ها کنار ما و دوستداران فرهنگ مطالعه است.
مروری بر برخی داستان‌های منتشرشده‌ی نشر نو با مضمون تنهایی
وقتی برای نخستین‌بار کتاب ایوب نوشته‌ی یوزف روت را خواندم و مات و مبهوت این داستان گشتم، متوجه نکته‌ای از این رمان مدرن شدم: «ایوب» به‌طرز حیرت‌انگیزی داستان رنج انسان تنها و آواره‌ی دوران ما بود. به همین دلیل به آن «ایوب دوران مدرن» لقب داده بودند. پس از این کتاب، به طور اتفاقی با چند رمان دیگر از نشر نو (فرهنگ نشر نو) مواجه شدم که آن‌ها هم مضمون مشترکی با ایوب داشتند: همه روایتگر تنهایی و درد و غم انسان قرن بیستم و بیست‌یکم بودند.
فرقی نمی‌کرد که شخصیت نخست داستان متعلق به چه سرزمینی بود؛ ترکیه، روسیه، اروپای شرقی، امریکای شمالی، افریقا یا حتی بی‌سرزمین بود، از سرزمین مسلمانان بود یا یهودی‌ها یا مسیحیان، فراری از دست نازی‌ها یا کمونیست‌ها، تنهای مطرود یا عاشق‌پیشه‌ی مجرم… درد مشترکی داشت که در هر زمان و هر کجا می‌شد با او هم‌ذات‌پنداری کرد و روایتش را شنید.
از آن زمان به بعد، پیگیر داستان‌ها و رمان‌های منتشرشده از سوی نشر نو بودم و هر بار که کتابی جدید می‌خواندم، این وجه مشترک بین کتاب‌ها که چون نخ تسبیحی داستان‌ها و رمان‌های نشر را به هم‌پیوند می‌زد، برایم پررنگ‌تر می‌شد. تااینکه برای دور دوم کارگاه مرورنویسی، به شرکت‌کنندگان دوره که از علاقه‌مندان ادبیات بودند، پیشنهاد کردم که از میان رمان‌ها و داستان‌های نشر نو، کتابی را انتخاب کرده و مروری در خور برای آن بنویسند.
«پروندهی نشر نو» نتیجه‌ی تلاش کسانی است که شیفته‌ی نوشتن درباره‌ی کتاب‌ها هستند و درصددند قدم به قدم مهارت خود در این زمینه را ارتقا بخشند. هرکدام از این مرورها درباره‌ی یکی از کتابهای فرهنگ نشر نو هستند. همان‌طور که خواهید خواند، نویسنده‌های این پرونده به فراخور حال و هوای کتاب مد نظرشان، به روایت خاص هر داستان پرداخته‌اند.
نشر نو همان‌طور که خود تاریخچه‌‌ای پر درد و خواندنی دارد (از راه‌اندازی و شکوفایی امیرکبیر، تا مصادره‌ی آن و سپس رسیدن به نشر نو و فراز و نشیب برای سر پا نگه‌داشتن آن)، داستان‌هایی را هم که منتشر می‌کند، خواندنی، سرشار از درد و بی‌نهایت انسانی هستند.
این پرونده تنها بخشی کوچک از کتابهای این نشر را معرفی می‌کند.
حال که صحبت از طعم تنهایی انسان شد، بد نیست نگاهی به روایت ادوارد هاپر از آن بیاندازیم؛ نقاشی که می‌خواست خاطره شعری بودلر از ملال زندگی روزمره را در نقاشی قلم زند. حرفه هنرمند به معرفی و بررسی برخی از این آثار پرداخته است.
|
در پایان جا دارد تشکر کنیم از اسپانسر این پرونده، انتشارات نشر نو که پس از سال‌ها فترت ناخواسته، در دهه‌ی ۹۰ فعالیت خود را بار دیگر از سر گرفت و با انتشار کتاب در زمینه‌های گوناگون و بعضاً کمتر شناخته‌شده مخاطبان بسیاری را با فعالیت‌های نوین خود آشنا کرد.
|
به خاطر داشته باشید که اگر شما هم به مرورنویسی کتاب علاقمندید، می‌توانید با مطالعه نوشته‌های این پرونده بیشتر با مرورنویسی آشنا شوید، و بعد شاید بخواهید برایمان معرفی کتابی که دوست دارید بقیه هم با آن آشنا شوند را بنویسید و بفرستید تا در سایت وینش منتشر کنیم.
این مقاله را ۶ نفر پسندیده اند
2 دیدگاه در “طعم تنهایی به روایت نشر نو”
با سلام. پروندهی خوبی بود اما خیلی عجیب است که چطور حرف از تنهایی در رمان‌های این ناشر است ولی هیچ حرفی از رمان «نقشه و قلمرو» نیست. اوئلبک در این رمان تنهایی را شگفت‌انگیز ترسیم کرده است.
خیلی ممنون از دقت نظر شما حتما این رمان را هم کار خواهیم کرد