صداهایی از چرنوبیل: من چرا شبیه دیگران نیستم؟

28 آذر 1400

سجاد سجودی

درباره کتاب «صداهایی از چرنوبیل» نوشته سوتلانا الکسیویچ، نویسنده مقاله: ابومسلم خراسانی، صدای سجاد سجودی

صداهایی از چرنوبیل؛ من چرا شبیه دیگران نیستم؟

صداهایی از چرنوبیل نه شاهکار ادبی‌ست که از ذهن خلاق یک نویسنده خوش‌فکر تراویده و نه متن پژوهشی- تحقیقی که معیارهای علمی امروزی را دارد؛ بلکه تک‌گویه‌هایی از زبان صدها بازمانده، پزشک، خلبان، پاک‌سازی کننده، نیروی ارتش و دانشمندان و خبرنگارانِ است که چشم‌‌دیدها و سرگذشت‌های خود را از انفجار اتمی چرنوبیل بازگو کرده‌اند. من به عنوان روزنامه‌نگار که در این سال‌ها سرهای بریده‌ی زیاد را دیده‌ام باور دارم که روایت دردهای بشر ناممکن است و دنیای ستم‌دیدگان را باید خودشان روایت کنند.

آوای این هفته را از مقاله‌ای تهیه کرده‌ایم که همکار روزنامه‌نگار افغان ما درباره کتاب «صداهایی از چرنوبیل» نوشته است. او به درستی شهادت می‌دهد که روایت کردن چنین دردهایی ناممکن است. به شهادت او که روایتگر سرزمینی پر درد است دنیای ستم‌دیدگان را باید خودشان روایت کنند نه روزنامه‌نگار و نویسنده که از بیرون به آن‌ها نگاه می‌کند.

و کتاب «صداهایی از چرنوبیل» تک‌گویه‌هایی از زبان صدها بازمانده، پزشک، خلبان، پاک‌سازی کننده، نیروی ارتش و دانشمندان و خبرنگاران است که چشم‌‌دیدها و سرگذشت‌های خود از انفجار اتمی چرنوبیل را بازگو کرده‌اند.