از زمانی که کرونا سراسر جهان را دربرگرفت، بشر با خواسته‌ها و تجربیات جدیدی روبه‌رو شد و در این میان برخی نکته‌ها و مسایلی که همواره قطعی به‌نظر می‌رسیدند مورد شک و تردید قرار گرفتند. و از آنسو برخی مسایل نیز بیشتر به چشم آمدند، از  جمله توانمندی در مقابله با کرونا در کشورهایی که زنان رهبر یا رئیس جمهور آن بودند. این  توانایی سبب شد تا نگرش به زنان رهبر تغییر کند.

در طی سال‌ها  و در همه کشورها، زنان با  سقف‌های شیشه‌ای روبه‌رو بودند که به آن‌ها اجازه پیشرفت نمی‌داد و در این میان سهمیه‌های 30 درصدی تبعیض مثبت در نظر گرفته شده بود تا شاید جبرانی بر این ماجرا باشد. این اتفاق در ایران نیز رخ داد به گونه‌ای که در سال 96، اصلاح طلبان درصدد برآمدند هم در انتخابات مجلس و هم در دادن پست‌های مدیریتی این درصد را رعایت کرده و راه‌هایی برای زنان باز کنند.

این رویکردها البته با تغییر دولت‌ها و مجلس‌ها عوض می شوند و از این جهت  کتاب جنسیت و فلسفه سیاسی انتخابات  قابل توجه است. هرچند این کتاب دربرگیرنده نظرات نویسنده است و به شکل امیدوارانه‌ای که شاید از شرایط سیاسی آن روزگار ناشی شده،  نتیجه گیری کرده است که به پایان دوران مرد- پدرسالاری نزدیک می‌شویم. در این کتاب اکثر استدلال‌های معطوف به همبرابری زنان و مردان در عرصه انتخابات سیاسی از منظر فلسفه سیاسی پی گرفته شده و اقتضای اخلاقی آن برای تحقق توسعه پایدار مرور می‌شود.

کتاب بیان کننده این امر است که مگر می‌شود جامعه‌ای بدون حضور نیمی از افراد آن در مبادی قانون‌گذاری و اجرایی بتواند به عدالت اجتماعی یا توسعه پایدار برسد؟ آن هم وقتی زنان و مردان در این روزگار همبرابر دانسته می‌شوند وامکان فرادستی و فرودستی نباید فراهم شود و زنان و مردان در منظر حاکمیت باید آزاد بمانند و استقلال و برابری را تجربه کنند.

درباره نویسنده 

عباس محمدی اصل در سال 1346 شمسی در شهرری تهران متولد شد و در سال 1382 دکترای جامعه شناسی خود را از دانشگاه علامه طباطبایی دریافت کرد. پایان نامه دكترای عمومی او به «بزهکاری نوجوانان» اختصاص داشته و تخصص وی در جامعه‌شناسی جنسيت است. در حال حاضر نیز مهمترين دغدغه او، نظريه پردازی درباره پديده‌های اجتماعی از منظر جنسيت است.

او از سال 1375 در دانشگاه‌های علامه طباطبائی و گیلان در دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد مشغول به تدریس بوده و کتاب‌هایی همچون بیناذهنیت اجتماعی، جنسیت سایکوپات(روابط نابرابر جنسیتی)، امیل دورکیم و اصول روش جامعه‌شناسی، ماکس وبر و خاستگاه پروتستانی نظام سرمایه‌داری، اعتیاد زنان،  سویه زنانه نظریه جامعه (جهت‌گیری جنسیتی نظریه‌های جامعه‌شناسی)، جنسیت و آگاهی تاریخی،  جامعه‌شناسی میشل فوکو، جامعه‌شناسی کار و مدیریت صنعتی و برساخت اجتماعی جنسیت از جمله آثارش است.

بخشی از کتاب جنسیت و فلسفه سیاسی انتخابات

* توسعه پایدار بدون حضور زنان در عرصه عمومی ممکن نیست. ضرورت کسب تخصص آن‌ها به سواد‌آموزی و مهارت‌یابی منوط است و به کارگیری ایشان در کنار مردان از ضرورت بهبود پایگاه‌های اجتماعی‌شان خبر می‌دهد.

** از همه مهمتر اما نقشی است که از زنان در جهت حضور در انتخابات سیاسی چه در قالب انتخاب‌کنندگان و چه در شکل منتخبین ملت می‌رود؛ زیرا بدون حضور نیمی از جامعه در مبادی قانون‌گذاری جهت تمشیت امور اجرائی مشترک با مردان و حتی قضاوت در این خصوص و بازخوراند نتایج اصلاحی ارزیابی چنین جریانی، تحقق توسعه پایدار با شاخصی چون عدالت اجتماعی دور از ذهن می‌نماید.

این همه به معنای نزدیک شدن دوران مرد-پدرسالاری به پایان عمر خود در فجر هزاره سوم و دمیدن خورشید خرد دوجنسیتی در فضای عصر بی‌سالاری است. چنین است که در این کتاب استدلالات معطوف به همبرابری زنان و مردان در عرصه انتخابات سیاسی از منظر فلسفه سیاسی پی گرفته شده و اقتضای اخلاقی آن برای تحقق توسعه پایدار مرور می‌گردد.