شاید پر بیراه نباشد اگر ادعا کنیم که درک سینمای هیچ کشوری به اندازه‌ی ژاپن نیازمند کسب آگاهی از مختصات فرهنگی آن کشور و مطالعه‌ی تاریخ آن نیست. در این میان، کتاب جنگ‌ها و بدن‌ها به عنوان یکی از معدود متون تحقیقاتیِ تالیفی در حوزه سینما به زبان فارسی در سالیان اخیر، کنکاش در مفهوم «تن/بدن» و جایگاه آن در فرهنگ و سینمای ژاپن پس از جنگ جهانی دوم (۱۹۴۵-۱۹۶۵) را به عنوان موضوع اصلی بررسی خود انتخاب کرده است.
گابریل گارسیا مارکز سال ۱۹۸۸ در مصاحبه‌ای گفته است: «وقتی همه‌ی مشکلاتت حل شده باشند، بهتر می‌نویسی. وقتی تنت سالم باشه، بهتر می‌نویسی. وقتی هزارویک جور گرفتاری و دغدغه نداشته باشی، بهتر می‌نویسی. وقتی در زندگی‌ت عشق باشد بهتر می‌نویسی…» اما آیا واقعا سیر بهتر می‌نویسد یا گرسنه؟ آن ایده رمانتیکی که آدم اگر دردی نداشته باشد چیزی هم برای نوشتن ندارد تا چه حد درست است؟ داستایوسکی شاهکار بزرگش را زمانی نوشته است که در ثبات مالی و زندگی به سر می‌برد و باقی شاهکارهایش را در بدترین اوضاعش نوشته است. بالاخره سیر یا گرسنه؟
صدوچهلمین شماره‌ی مجله بخارا که از چهارشنبه ۲۷ آبان در دسترس خوانندگان قرار گرفته است در عین حال ادای دین و یادنامه‌ای است برای چهلمین روز درگذشت استاد شجریان.
الن دجنرس با نگارش کتاب جالب اینجاست که.. وارد اتاق دربسته‌ای می‌شود که نویسندگان مرد سال‌ها، توان ورود به آن را نداشته‌اند، اتاق دربسته‌ای به نام شوخی‌های زنانه! همین نگاه زنانه توام با شوخ‌طبعی سبب می‌شود تا مخاطب تصمیم بگیرد عوض خواندن متون شوخ‌طبعانه‌ای که قرن‌ها صدایی مردانه داشته‌اند دنیا را از دریچه نگاه شوخ‌طبعانه یک زن نگاه کند!
ژان پل سارتر اولین برنده نوبل بود که از پذیرفتن آن سر باز زد. در سال‌های اخیر یکبار دیگر نوبل ادبیات با عدم تمایل برنده‌ای دیگر روبرو شد که باب دیلن ترانه‌سرا باشد. اما سارتر چرا این جایزه را نپذیرفت؟ خود این فیلسوف-نویسنده‌ی فرانسوی در بیانیه‌ای که در مطبوعات سوئد منتشر شد نوشت نمی‌خواهد به خوانندگانش فشار بیاورد و امضای او به عنوان «ژان پل سارتر» با امضای او به عنوان «ژان پل سارتر، برنده‌ی جایزه نوبل» یکسان نیست. اما بعدها در مصاحبه‌ای گفت بورژوازی با این جایزه می‌خواست او را بخرد. اما به نظر می‌رسد؛ هیاهو و اعتراض نسبت به نپذیرفتن یک جایزه تفاوت زیادی با هیاهو و ایراد گرفتن درمورد پذیرش آن ندارد.
Thanks for clicking. That felt good.
Close
