پاسخی بر یک نقد

در نقدی که ما از منتقد گرامی مشاهده می کنیم، ایشان با ذکر «کتابی سراسر اشتباه» تنها به نقد دو موضوع محتوایی اشاره میکند که به طور حتم این دو اشتباه از نظر ایشان بسیار پر رنگ تر از اشتباهات دیگر است که سعی در پاسخ به همین دو موضوع داریم.

1- سید محمد باقر امامی و کروژوک های مارکسیستی آن:
منتقد گرامی در ابتدا به نقد این موضوع می پردازد که سید محمد باقر امامی هیچگاه عضو حزب توده نبوده و این موضوع را یکی از اشتباهات نویسنده می داند که در ذیل عنوان سازمان های انشعابی، امامی و کروژوک های آن را گروهی منشعب از حزب توده برشمرده است و خواننده را به صفحه 28 کتاب ارجاع می دهد.

در حالیکه نویسنده در همان صفحه هیچگاه چنین ادعایی را مطرح نکرده است و تنها در کنار گروه ها و سازمان های انشعابی از حزب توده که به مبارزه با آن برخاسته بودند، از دسته ها و گروه هایی نام می برد که آنها هم در کنار سازمان های انشعابی، با حزب توده در نزاع بودند که یکی از این گروه ها کروژوک های سید محمد باقر امامی است که نویسنده این دسته ها و گروه ها را، حتی گروه هایی ضد توده ای می نامد(ص 28).

اما سوالی که برای نویسنده مطرح می شود این است که منتقد گرامی چرا این نقد خود را به جربان ساکا و پروسه مارکسیست لنینیست که در همان صفحه و در کنار کروژوک ها آمده است بسط نمی دهد؟

2-انشعاب یا تغییر ایدئولوژی در سازمان مجاهدین خلق:
موضوع دیگر مورد نقد، بحث انشعاب یا تغییر ایدئولوژی در سازمان مجاهدین است که منتقد گرامی با این توجیه که چون تقی شهرام از رهبران و کادر مرکزی سازمان بود و تأکید داشت که سازمان مجاهدین در پروسه مبارزاتی خود توانسته پوسته مذهبیِ خرده بورژوایی خود را بشکافد و در روند تکاملی خود مارکسیست-لنینیست شود و اندک مقاومت ها هم با ترور و تصفیه های سازمانی در هم شکسته شد، در نتیجه سازمان در یک پروسه مبارزاتی تغییر ایدئولوژی داده بود.

در صورتی که مخالفت ها با تغییر ایدئولوژی در سازمان مجاهدین خلق هیچگاه با مرگ شریف واقفی و ترور نا فرجام صمدی لباف تمام نشد و رهبران سازمان که در زندان بودند، روحانیون وابسته به سازمان و اعضای در تبعید سازمان به مخالفت با تغییر ایدئولوژی شهرام پرداختند و سازمان در بین سالهای 54 تا 57 درگیر این مباحث درون سازمانی بودند که در نهایت تقی شهرام و همراهانش در سال ۵۷ مجبور به انشعاب از سازمان شدند و در طول این مدت سازمان مجاهدین خلق هیچگاه ماهیت مذهبی خود را به طور کامل از دست نداد.

ولی در نهایت مارکسیست های سازمان مجاهدین صحیح می باشد چون‌ در آن تاریخ هنوز منشعب نشده بودند و بابت این اشتباه پوزش می طلبم.

برای درک بهتر این موضوع رجوع شود به:
-نقد بیانیه اپورتونیستهای چپ نما: انتشارات سازمان مجاهدین خلق
-زور علیه عقیده یا بر چسب های نا چسب از ابوالحسن بنی صدر
-تازیانه تکامل از آقای لطف الله میثمی
-مصاحبه های سعید شاهسوندی در نشریه چشم انداز ایران
-گفتگوی مهرنامه با سعید شاهسوندی

در آخر جا دارد به ذکر این موضوع بپردازم که نویسنده در بیان رویداد های تاریخی هم، بیشتر سعی بر این داشته است تا از دیدگاه چریک های فدایی خلق بهره ببرد تا خواننده علاوه بر دیدگاه های نظری با دیدگاه تاریخی اعضای سازمان نیز آشنا شود.

متن بالا پاسخی است بر نقدی با عنوان پر از اشتباه که پیش از این در بخش نقدکتاب سایت وینش منتشر شده بود.