ریموند کارورِ ما ایرانیها
ریموند کارور در عصری در آمریکا زیست که جامعه دستخوش انواع بحرانها بود و در صدر آنها جنگ ویتنام. اما آدمهای کارور درباره ویتنام حرف نمیزنند. درباره آمریکا هم حرف نمیزنند. سوالی که پیدا میشود این است که چرا نویسندهای تا به این حد ناآشنا و گریزان از سیاست، اقبالی گسترده در جامعهای سیاستزده، مثل ایران پیدا کرده است؟ و دست آخر کارور چه میراثی برای نویسندگان ما داشت؟ مهدی ملکشاه مینویسد: «درسی که داستاننویسی ما باید از کارور میگرفت و نگرفت این بود که به آسیبهای اجتماعی بهعنوان آسیبهای اجتماعی نگاه کنند، نه اشیایی تزیینی برای داستان نوشتن: کارور عمیقاً نسبت به یک معضل اجتماعی در آمریکا واکنش نشان داد: الکلیسم.»
2 دیدگاه در “ریموند کارورِ ما ایرانی ها”
خوب نمیخوانید خانم سرپولکی!
همکاران عزیز ما در وینشآوا تمام تلاش خودشان را برای اجرای صوتی شیوا و صحیح مقالات به کار میبرند. به غیر از بحث سلیقهای علاقه به صوت یا لحن خواننده متن، اگر نکته خاصی وجود دارد که به نظرتان اشتباه در خواندن بوده، خوشحال میشویم که بفرمایید.