از دست دادن یک پا، برای همه دردناک است اما برای جسیکا که دویدن و رسیدن به خط پایان همه‌ی زندگی‌اش بود و با دویدن می‌توانست حال خود را خوب کند و به نوعی همه‌ی آینده‌اش بود، مانند کابوسی وحشناک و تمام‌نشدنی است. همچنین در این کتاب، اهمیت دوستی و کمک کردن خیلی پررنگ است. چقدر باور شدن توسط دوستان، خانواده و معلمان می‌تواند به ما در رسیدن به اهدافمان کمک کند. این یادداشت را باران خزلی از همراهان نوجوان وینش نوشته است.
در چهارمین سالمرگ صادق هدایت یعنی در فروردین سال 1334 مراسمی از طرف دانشجویان ایرانی در پاریس برگزار شد که یکی از سخنرانان آن پروفسور هانری ماسه عضو انستیو و رئیس مدرسه زبان‌های زنده شرقی و مستشرق معروف بود. متن این سخنرانی جالب و حتماً خواندنی را دانشجویان حاضر در جلسه نت‌برداری کرده و برای نشریه اندیشه و هنر فرستاده‌اند. جالب است دو دانشجویی که در ابتدای جلسه دکلمه خوانده‌اند، احمد صدر حاج سید جوادی دانشجوی سوربن و خانم صابری دانشجوی مدرسه هنرهای زیبای پاریس، هردو بعدها از بزرگان سیاست و هنر در ایران شدند.
این نقد را از دوره اول انتشار نشریه «اندیشه و هنر» انتخاب کرده‌ایم. نقدی که امضا ندارد و در سال 1333 به چاپ رسیده است. نقدی بر «بئاتریس» اثر آرتور شنیتسلر نویسنده اتریشی، که بنگاه مطبوعاتی «رواق» در 90 صفحه با ترجمه دکتر سیمین دانشور در آن زمان به تازگی به چاپ رسیده بود. نقدی که با مختصری از زندگی‌نامه شنیتسلر آغاز می‌شود و به ارتباط بین کتاب و نویسنده با آموزه‌های فروید می‌پردازد.
شاملوی سی‌وسه ساله بسیار مجذوب کتاب اول تقی مدرسی، نویسنده‌ای یازده سال جوان‌تر از خود او، شده است. از مطلبی که برای نشریه «اندیشه و هنر» نوشته پیداست. گرچه در این مطلب هم سویه‌های انتقادی فراموش او نشده است: «برای یکلیا از افسانه‌های تورات الهام گرفته شده است و آن را می‌توان تنها با –مردی که مرده بود- اثر دی. اچ. لاورنس، مقایسه کرد روشن است که نویسنده کوشش بسیار به جا آورده تا انشای کتاب به سیاق انشای متون مقدسه باشد. اما اگرچه این کوشش بعضی جاها با قدرت بسیار به چشم می‌خورد، لیکن به طور کلی به موفقیت نیانجامیده است.» اما «قدرت محتوای کتاب، چشم را به روی نقایص نگارشی آن می‌بندد. جسارت مطلب، عذر نارسائی بعضی جملات کتاب و یا یک دست نبودن انشای آن است.»
شاید بدانید که چرچیل در 1953 جایزه نوبل ادبی را دریافت کرد و شاید این را هم بدانید که ایرج پزشکزاد در مطبوعات دهه سی تهران نقد کتاب، یا به تعبیر آن روزها انتقاد کتاب، می‌نوشت. یکی از این نقدها را در شماره مرداد 1334 دوره دوم انتشار نشریه «اندیشه و هنر» بر کتاب خاطرات وینستون چرچیل، نخست‌وزیر افسانه‌ای انگلیسی‌ها، نوشت. کتابی شش جلدی که دوست نزدیکش تورج فرازمند ترجمه کرده بود و آن روزها جلد اول آن «طوفان نزدیک می‌شود» (274 صفحه قطع وزیری، بنگاه انتشارات نیل، 1334) تازه منتشر شده بود. و در دورانی که احساسات ضدانگلیسی در ایران در اوج بود. دوسال بعد از کودتای 28 مرداد و دوسال بعد از جازه نوبل چرچیل. در متن این دیپلمات جوان آن روزهای وزارت امور خارجه هم انتقادات زیادی دیده می‌شود.
Thanks for clicking. That felt good.
Close
