نیکوکاران نابکار

کتاب از نظر نوآم چامسکی می‌تواند «اقتصاد شناسی جهان واقعی» باشد و در این کتاب نویسنده با تحلیل قاطعی نشان می‌دهد که نسخه‌های تجویزی مبتنی بر دکترین‌های حاکم به آسیب‌های جدی انجامیده‌اند، به ویژه برای بی‌دفاع‌ترین اقشار جامعه!

هاجون چانگ اقتصاددان در این کتاب با بیان جزئیات و مثال‌های متعدد از اقتصاد کشورهای متعدد استدلال کرده است که عقل سلیم و عدالت از کشورهای توسعه‌یافته می‌خواهد که سیاست‌های تحمیل شده بر کشورهای ضعیف را مورد ارزیابی قرار دهد و کشورهایی نظیر آمریکا به جای این‌که با مشت به آنان ضربه بزند دستش را برای یاری دادن دراز کند. در واقع این کتاب از نظر کارشناسان جوابی به کتاب دنیای مسطحِ توماس فریدمن و دیگر اقتصاددانان نولیبرال است که معتقدند می‌توان فقط با سرمایه‌داریی لجام گسیخته و تجارت بین‌المللیِ کاملاً آزاد، کشورهای در حال توسعه را از فقر نجات داد.

در کتاب با مثال‌های متعددی از نحوه حمایت دولت‌های بزرگ و تلاش‌های مداخله‌گرایانه‌اشان در اقتصاد دیگر کشورها آشنا می‌شویم و در طول این تحلیل و پژوهش متوجه می‌شویم فرای این سیاست‌های مداخله‌گرانه، نقش خود افراد در بهبود اقتصادی چیست.

کتاب با رویایی از تحول جدی در اقتصاد موزامبیک در سال 2061 (40 سال دیگر) آغاز می‌شود.

رویایی که شاید دور از دسترس نباشد چرا که موزامبیک اکنون و دو دهه بعد از جنگ خونین داخلی جزو ثروتمندترین کشورهای آفریقایی محسوب می‌شود. نویسنده به کشور زادگاهش کره باز می‌گردد که چگونه 40 سال پس از پایان جنگ وحشتناک 8 ساله با کره شمالی اکنون جزو یکی از کشورهای ثروتمند جهان است. او توضیح می‌دهد که چطور در مدت 20 سال از کشوری که مردمش نه تلویزیون داشتند و نه یخچال و نه سیفون توالت، به آسایش کنونی رسیدند.

کتاب سعی کرده در 9 فصل خود مباحث زیادی را مطرح  و در عین حال پاسخی برای برخی پرسش‌ها پیدا کند: کشورهای ثروتمند چگونه ثروتمند شدند؟، پسر 6 ساله‌ام باید به سر کار برود، مادر ترزای سرمایه خارجی، دولتی برابر خصوصی، تله‌های سر راه خصوصی‌سازی، گربه سیاه-گربه سفید، ژاپنی‌های تنبل -آلمانی‌های کند، طولانی کردن عمر میکی ماوس و تخریب دموکراسی به دست دموکراسی. در پایان نیز درباره یک رویای دیگر در سائوپولو2037 پیش بینی‌هایی شده است.

کتاب خواندنی‌‌تر می‌شد اگر نشر با سابقه اختران برای ویراستاری آن دقت بیشتری به خرج می‌داد.

درباره نویسنده

هاجون چنگ اقتصاددان متولد کره جنوبی در اکتبر1963 به دنیا آمده است. از سال 1990 استاد دانشگاه کمبریج انگلستان شده و متخصص اقتصاد رشد، تاریخ اقتصادی و اقتصاد رفاه است. در نهادهای اقتصادی گوناگون (بانک جهانی، بانک توسعه آسیا، بانک سرمایه‌گذاری اروپا، اُکسفام، موسسات وابسته به سازمان ملل و نیز مرکز تحقیقات اقتصاد و سیاست در واشنگتن) مشغول به کار بوده است.

او نویسنده 12 کتاب است از جمله مالکیت معنوی و توسعه اقتصادی، دور افکندن نردبان توسعه، استراتژی توسعه از منظری تاریخی، چرا کشورهای در حال توسعه به تعرفه نیاز دارند؟ و بیست و سه گفتار درباره سرمایه‌داری.

در سال 2003 برنده جایزه گوتار میردال شد و درسال 2005 برنده جایزه لئونتیف برای پیشبرد مرزهای تفکر. از او به عنوان منتقد کاپیتالیست اقتصاد نولیبرالی نام می‌برند.

بخش‌هایی از کتاب 

* در رقابت‌های اقتصاد جهانی، مسابقه بین بازیکنان نابرابر است. در این مسابقه طیفی از سوئیس تا سوازیلند مثل خروس جنگی به هم می‌افتند. این مسابقه زمانی منصفانه می‌شود که زمین بازی به نفع کشورهای ضعیف شیبدار شود در عمل به کشورهای ضعیف اجازه داده شود تا تولیدکنندگان خود را با توان بیشتری حمایت کنند، به آنها یارانه بپردازند و مقررات خشک‌تری در برابر سرمایه‌گذاری خارجی وضع کنند.

*می‌بینید در یک سده پیش، ژاپنی‌ها نه سختکوش، که تنبل بوده‌اند. نه چون «مورچه‌های کارگر» مطیع که شدیدا آزاد و مستقل بودند (حتا از نظر یک سوسیالیست بریتانیایی) نه پر رمز و راز، که احساساتی بودند. نه جد که سرخوش و شنگول بودند. به جای آینده‌نگری در زمان حال می‌زیستند. یک قرن و نیم پیش،آلمان‌ها نه کارآمد که کاهل بودند. به جای داشتن حس همکاری، تکرو و منفرد بودند. نه منطقی، که احساساتی بودند. نه منضبط، که آسانگیر بودند.