تا به حال به این موضوع فکر کردید که شاید ما در حال زندگی درون یک شبیه‌سازی هستیم؟ شاید دنیایی که انقدر به نظرمان واقعی می‌آید، درست مثل یک بازی کامپیوتری است؟ و چیزی که گذشت زمان به نظرمان می‌آید می‌تواند مثل تکه‌های پازلی جابجا شود؟ به دریای آرامش خوش آمدید!

دریای آرامش را می‌توان یک داستان علمی-تخیلی به حساب آورد. قصه‌ای که در آن از ایده سفر در زمان تا شبیه‌سازی جهان مطرح می‌شود. داستان در چند فصل زمانی مختلف پیش می‌رود، سال‌های 1912،2020،2203 و 2401. در هرفصل یک شخصیت راوی داستان است.

کم کم ربط این شخصیت‌ها را بهم می‌فهمیم؛ ادوین که در اوایل قرن بیستم خسته از زندگی اشرافی‌اش از انگلستان به کانادا می‌رود، لوولین نویسنده‌ای که دو قرن بعد در حال گذراندن تور کتابش است که بسیار معروف شده، میرلا که در دهه دوم قرن بیست و یکم به دنبال ماجراهای گذشته زندگی‌اش است و در نهایت گسپری مردی از سال 2401 که در همه زمان‌ها به نحوی حضور دارد. آیا این حضور اتفاقی است؟
این البته تنها تعدادی از شخصیت‌های کتاب هستند و افراد تاثیرگذار دیگری هم در داستان حضور دارند، از فیزیکدان تا دوست دوران کودکی.

دوره‌های زمانی کتاب از دوران مستعمره‌نشینی تا زندگی بر روی سیارات دیگر را دربرمی‌گیرد. دورانی که بشر موفق شده نه تنها روی ماه بلکه سیاره‌های دیگر با ایجاد آسمان مصنوعی، رود مصنوعی و کلون‌های مسکونی زندگی شبیه زمین را شبیه‌سازی کند. حالا سفرهای بین این دنیاها از طریق کشتی‌های هوایی انجام می‌گیرد.

داستان جذاب امیلی مندل روال عادی ذهن ما را بهم می‌ریزد. اگر کل جهان یک شبیه‌سازی باشد، آنگاه که در تکه‌ای از این شبیه‌سازی اختلالی پیش بیاید، چه اتفاقی برای زندگی‌های دیگر می‌افتد؟ و این شکست‌های زمانی ممکن است باعث شود که در نقطه‌ای ما در مقابل یکی دیگر از زندگی‌هایمان قرار بگیریم؟ خود دیگری از ما که در زمان و مکان دیگری مشغول زندگی است؟

غیر از اینها اگر سفر در زمان باعث شود ما در کنار آدم‌هایی قرار بگیریم که سرنوشتشان یا نحوه مرگشان را می‌دانیم، چه برخوردی باید با آنها داشته باشیم؟ باید هشدار بدهیم؟ باید تلاش کنیم تا آگاهشان کنیم؟ یا بگذاریم سرنوشت کار خودش را بکند؟ تصور کنید زندگی ما در جهانی که در آن از عاقبت کار هر آدمی مطلع هستیم و نمی‌توانیم یا نباید کاری برایش بکنیم چقدر ملال‌انگیز می‌شد.

دریای آرامش ششمین کتاب امیلی سنت جان مندل است. او این کتاب را در دوران کووید 19 نوشته و در کتاب هم اشاره‌های بسیاری به بیماری همه‌گیری وجود دارد. همه‌گیری‌هایی که در سال‌های مختلف حیات بشر در روی زمین تکرار شده و جان آدم‌ها را گرفته است.
امیلی سنت‌جان‌مندل، نویسنده کانادایی و متولد 1979 است. تحصیلاتش را در رشته رقص انجام داده و اولین کتابش را با نام شب گذشته در مونترال نوشت. او تاکنون جوایز بسیاری برای کتاب‌هایش گرفته مثل جایزه آرتور سی کلارک و جایزه قلم فاکنر. دریای آرامش هم جایزه کتاب منتخب گودریدرز را به دست آورده. از او کتاب‌های ایستگاه یازدهم و هتل شیشه‌ای هم به فارسی ترجمه شده. آثاری که جزو معروفترین کتاب‌های او هستند.

بخشی از کتاب

در میزگردی دیگر که در جشنواره‌ای در کپنهاگ برگزار شد، شاعری پرسید: می‌دانی من مدام به کدام عبارت فکر می‌کنم؟ «عواقب اعمال بد دامن انسان را می‌گیرد.» چون هیچوقت اعمال خوبی نبوده‌اند.هیچوقت این طور نیست که خب تو آدم خوبی بوده‌ای و حالا عواقب اعمال بدت دامنت را گرفته‌اند. هیچوقت حرف آدم‌های خوب نیست. همیشه حرف از آدم‌های بد بوده.
خنده و فریادهای تحسین فضا را پر کرد. مردی در میان جمعیت به سرفه افتاده بود که به نشانه عذرخواهی رو به جمعیت تعظیمی کوتاه کرد و خیلی سریع از آنجا رفت. آلیو در حاشیه برگه اعلام برنامه‌های جشنواره نوشت حرف از آدم‌های خوب نیست.

دریای آرامش