داستانی با عطر و طعم امید

ممکن است اسم پولی هورواث را تاکنون نشنیده باشید. او نویسنده‌ای آمریکایی است که بیش از پانزده اثر برای کودکان و نوجوانان نوشته و جوایز بسیاری از جمله جایزه‌ی ملی کتاب آمریکا برای نوجوانان را هم دریافت کرده است اما به علت ترجمه نشدن آثارش در کشور ما کمتر شناخته شده است. اگرچه امید می‌رود ترجمه‌ی فارسی این کتاب موفقیت‌هایی را در داخل کشور کسب کند، این مسیر را تغییر بدهد و میزان استقبال مترجمان فارسی‌زبان از سایر آثار هورواث را بالا ببرد.

داستان همه‌چیز روی وافل شروع متفاوت و شوکه‌کننده‌ای دارد. خواننده در همان یکی دو صفحه‌ی نخست تمام ماجرا را می‌فهمد. پریم‌رز دختر یازده ساله‌ای است که یک روز پدرش با قایق ماهیگیری به دریا می‌رود و برنمی‌گردد. مادرش هم در همان هوای طوفانی به دنبال پدر می‌رود و برنمی‌گردد. تمام اهالی شهر معتقدند که والدین پریم‌رز مرده‌اند اما او جور دیگری فکر می‌کند و به برگشتن آن‌ها امید دارد. تمام ماجرای داستان همین است و سختی کار نویسنده درست همین‌جا مشخص می‌شود. این‌که چگونه یک ماجرای لو رفته را طوری روایت کند که همچنان برای خواننده جذاب باشد.

پولی هورواث برای این کار خرده اتفاق‌های فراوانی وارد داستان می‌کند که به هیچ‌وجه واقع‌گرا بودن آن را خدشه‌دار نکرده و ذهن خواننده را نیز از اتفاق اصلی دور نمی‌کند. پریم‌رز مدتی پیش خانم همسایه‌شان زندگی می‌کند و برایش اتفاق‌هایی می‌افتد، مدتی با دایی مجردش زندگی می‌کند و باز هم شاهد اتفاق‌هایی است و مدتی هم به فرزندی یک زن و شوهر چینی داده می‌شود.

در کنار این‌ها حوادث عجیبی مثل از دست دادن یکی از انگشتانش و آتش گرفتن بخش بزرگی از شهر و روزمرگی‌های معمولی مثل مدرسه رفتن، به گردش بردن حیوان خانگی و غذا پختن را هم تجربه می‌کند اما در تمام لحظاتی که به آن‌ها اشاره شد یک چیز را فراموش نمی‌کند و آن امیدی است که به برگشتن پدر و مادرش دارد. امیدی که او را به یک قهرمان یازده ساله در ذهن خواننده‌ی نوجوان و حتی بزرگسال تبدیل می‌کند. در واقع تمام این اتفاق‌ها ردیف می‌شوند تا پریم‌رز بتواند با شرایط پیش آمده کنار بیاید و در غم یتیم شدن زندگی‌اش را نبازد.

پولی هورواث نه تنها در ارائه‌ی محتوای مورد نظرش بسیار حرفه‎ای عمل کرده، بلکه شیوه‌ی روایت جذابی را هم برای این رمان انتخاب کرده است.

داستان پر از اسم غذاها، پیش‌غذاها و دسرهای مختلفی است که شاید برای ما خوانندگان فارسی زبان آشنا نباشد. اما خوشبختانه هر فصل از این کتاب با یک دستور آشپزی تمام می‌شود و این نام‌های غریبه را به فرصتی برای تجربه‌کردن طعم‌های جدید تبدیل می‌کند. پریم‌رز که گه‌گاهی به خانم رستوران‌دار محلشان سر می‌زند از او خوراکی‌های جالبی یاد می‌گیرد و در پایان هر فصل از داستان زندگی‌اش یکی از این خوراکی‌ها را به خواننده آموزش می‌دهد.

اگر بخواهیم به طور خلاصه چند دلیل برای خواندن این کتاب بیاوریم باید بگوییم داستان واقع‌گراست و خواننده در آن با اتفاق‌ها یا شخصیت‌های عجیب و غریب روبه‌رو نمی‌شود اما به هیچ‌وجه از خواندن کتاب کسل هم نمی‌شود و آن را زمین نمی‌گذارد؛ موضوع جذابی به اسم «امید» دارد که نیاز به خواندن درباره‌ی آن در هر سنی احساس می‌شود، ترجمه‌ی ساده و روانی دارد که خواننده را اذیت نمی‌کند، پر از دستورپخت غذاهای خوشمزه‌ای است که به علت آمیخته شدن با داستان، احساس یک کتاب آشپزی را به خواننده نمی‌دهد؛ و به عنوان آخرین نکته، پایان درخشانی دارد که با محتوای امیدوارانه اثر هم‌سو است و خواننده را ناامید نمی‌کند.

همه‌چیز روی وافل به گفته‌ی ناشر کتابی برای ۱۰ تا ۱۲ ساله‌هاست اما خواندن آن برای خوانندگان بزرگسال هم خالی از فایده نخواهد بود.