مادری تجربه‌ای است مخصوص زنان. زنان، چه آن هنگام که نطفه‌ای در تن‌شان شکل می‌گیرد، رشد می‌کند و سرانجام ترک‌شان می‌کند تا برای خودش آدم مستقلی شود، چه آن زمان که باید این آدم تازه به پا‌به‌این‌دنیا‌گذاشته را از آب و گل در آورند، و چه آن گاه که باید در بیماری‌های جسمی و روانی او را تیمار کنند، در همه حال تجربه‌ای منحصربه‌فرد را از سر می‌گذرانند. طبیعی است که این تجربه در نوشته‌های آنان نیز حضوری پررنگ داشته باشد. در این پرونده تنها سه کتاب از کتاب‌هایی را معرفی می‌کنیم که تماماً یا بعضاً درباره‌ی تجربه‌ی مادری‌اند.
در هفته‌ی چهل‌وچند بیست زن امروزی از تربیت فرزندانشان گفته‌اند. |
مهوش کیان‌ارثی از تجربه‌ی بزرگ کردن فرزند دیرآموزش نوشته است. |
بلقیس سلیمانی در رمان پیاده سرگذشت مادری بی‌چیز را به تصویر کشیده است. |
