احمد اخوت
احمد اخوت
احمد اخوت شیفته زبان و ادبیات است. دکترایش را در رشته زبانشناسی و نشانه‌شناسی گرفته، هم مولف است و هم مترجم، جزو حلقه ادبی جنگ اصفهان بوده و از اعضای شورای نویسندگان فصلنامه زنده‌رود که از نشریات ادبی ارزشمند است. اما این همه ماجرا نیست.
ویژگی اصلی اخوت در سبک منحصر به‌فرد اوست، هم در زبان و هم در نگاه کردن. سبک نوشتاری او صمیمانه، روان و با چاشنی طنز است. طوری است که حتی اگر به امضای اثر نگاه نکنید می‌توانید آن را تشخیص دهید.
از طرف دیگر نگاه ویژه و مخصوصی دارد. می‌تواند از چیزهای به ظاهر ساده و معمولی، نکته بیرون بکشد. توانایی این را دارد که به بهانه‌ی یک دفترچه سررسید، رمز و راز نوشتن را شرح دهد و از عکس یک نویسنده نشانه‌هایی از دنیای درون او بیرون بکشد.
نوشته‌های او جستارگونه است با همان ویژگی‌ها: حضورش در متن محسوس است، امکانات زبان را نشان می‌دهد، کوتاه و گزیده است، نقد است اما قصد قانع کردن ندارد بلکه افق‌های معنایی را باز می‌کند، طنازانه و صمیمی و برآمده از تجربیات و خاطرات شخصی است.
