کتاب من و دیگری
کتاب من و دیگری نگاهی است به نویسنده از ساحت‌های گوناگون، ساحت‌هایی که بخش‌های مختلفی از نویسنده و ارتباطش با ما و اثر را نشان می‌دهد.
احمد اخوت کتاب را در سه فصل تنظیم کرده. اولین فصل با عنوان ساحت‌های من و دیگری، درباره خودهای متفاوت یک نویسنده است. این خودها می‌تواند از اسم تا لقب یا بیان خویشداستان (زندگینامه خودنوشت نویسنده) را شامل شود. این فصل شامل 9مقاله است که عنوان خود را گاه از یک اثر گرفته‌اند (مانند مقاله‌ای که نگاهی به کتاب زندگینامه خودنوشت آلیس بی تکلاس دارد) و گاه به موضوعی پیرامون یک نویسنده پرداخته‌اند (همچون مطلب امضاهای شکسپیر).
اخوت در دومین فصل با عنوان آیا نویسنده وجود دارد؟ به ماجرای حضور نویسنده در اثر می‌پردازد، این‌که چقدر نویسنده حرف‌های خودش را در داخل دهان شخصیت‌ها گذاشته و حضورش چقدر ناپیدا یا ملموس است. آیا واقعا می‌شود گفت که نویسنده در کجاهای متن ظاهر شده؟ در این فصل نیز با 4مقاله و آوردن نمونه‌هایی از دن کیشوت تا آثار بورخس، ساحت‌های دیگری از وجود نویسنده را مطرح می‌کند.
آخرین فصل چه کسی شکسپیر را نوشت؟ نام دارد و در قالب سه مقاله (که یکی از آن‌ها مصاحبه‌ای با فرانسیس کار است) به بررسی ماجراهای پیرامون هویت شکسپیر توجه می‌کند. فرانسیس کار نزدیک به چهل سال در زمینه هویت شناسی آثار شکسپیر مطالعه و تحقیق کرده و سالهاست که دوهفته‌نامه‌ای با نام چه کسی شکسپیر بود را منتشر می‌کند.
کتاب من و دیگری، دریچه متفاوتی در ارتباط با کتاب (از منظر نویسنده) باز می‌کند و نشان می‌دهد که یک اثر جدا از مفاهیم داستانی، حامل چه ویژگی‌ها و پیچیدگی‌هایی می‌تواند باشد که کشف هر یک از آن‌ها ابعاد دیگری از ماجرای ادبیات و خالقان آن را روشن می‌کند.
درباره نویسنده
احمد اخوت، نویسنده و مترجم و منتقد ادبی زاده اصفهان است و مدرک دکترا در رشته زبانشناسی و نشانه‌شناسی دارد. او جز گروه حلقه ادبی جنگ اصفهان بود و اکنون عضو شورای نویسندگان فصلنامه زنده رود است که سالهاست در اصفهان منتشر می‌شود.
اخوت آثاری چون موجودات خیالی (بورخس)، اسب‌های خالدار (فاکنر) و آوارگان (اوکانر) را به فارسی ترجمه کرده است و مجموعه داستانی با نام برادران جمال‌زاده را نوشته. لطیفه‌ها از کجا می‌آیند، تا روشنایی بنویس و ای نامه اسامی تعدادی از آثار تألیفی اوست.
بخشی از کتاب کتاب من و دیگری
از خود می‌پرسم ما وقتی از نویسنده صحبت می‌کنیم واقعاً از که حرف می‌زنیم؟ می‌گوییم بورخس، یا بارت؛ مقصود کدام بورخس است و از بارت چه دورانی حرف می‌زنیم؟ بارت ساختارگرا با آ ننشانه‌شناس در حسرت داستان‌نویسی دهه پایانی عمر بسیار تفاوت داشت. حتی از لحاظ ظاهر هم شباهت چندانی با بارت دوران قدیم نداشت! به همین صورت بورخس‌های متعدد می‌شناسیم: شاعر، داستان‌نویس، جستارنویس.
از کدام حرف می‌زنیم؟ تازه هر یک از این سه شخص دارای خودهای متفاوت‌اند. برای مثال بورخس شاعر جوان رمانتیک با آن شاعر میانسال پخته بسیار تفاوت داشت و این دو کمتر شباهت داشتند به آن پیرمرد که هرگونه فخامت کلام و مغلق‌گویی (به قول خودش سبک باروک) را رد می‌کرد. یا علناً می‌گفت مقاله‌های دوره جوانی‌اش را قبول ندارد.
