روزنامه‌نگاران به دلیل توانمندی‌اشان در نوشتن با سرعت و عمیق، راحت‌تر از بسیاری می‌نویسند و مطالب را جمع آوری می‌کنند و آسان‌تر می‌توانند نظرات و ایده‌ها و افکار خود را به روی کاغذ بیاورند و با دیگران در میان بگذارند. تعداد زیادی از آن‌ها داستان نوشته‌اند و گزارش‌ها و یادداشت‌های خود در زمینه‌های متفاوت از دیپلماسی، اقتصاد، سیاست، کتاب، جبهه و دفاع مقدس ، سفرنامه، شعر، ادبیات کودک، اندیشه، نقد سینما و …. را منتشر کرده‌اند؛ کتاب‌های متعدد علی اصغر سیدآبادی، محمد قوچانی، کریم ارغنده پور، منصور ضابطیان، علی میرمیرانی، علی میرزایی، زینب کاظم خواه، امیلی امرایی، محسن آزرم و …..از این نمونه‌ها هستند.

بحث نویسنده روزنامه‌نگار یا روزنامه‌نگار نویسنده در سراسر جهان مطرح است ، نام‌هایی مانند مارکز، همینگوی، اورول و یوسا روزنامه نگارانی بودند که آثار داستانی منحصر به فردی را خلق کردند. در ایران هم روزنامه‌نگارانی  داریم که آثار  متفاوت و ارزشمندی نوشته‌اند؛ از این گروه می‌توان نیمه غایب حسین سناپور، نرخ تن احمد غلامی، پاگرد محمدحسن شهسواری، دیوار  علیرضا غلامی ، پرده آهنین  علی شروقی، باد زن‌ها را می‌برد حسن محمودی، من منچستر یونایتد را دوست دارم  مهدی یزدانی خرم، خالی بزرگ جمیله دارالشفایی، گود مهدی  افشار نیک، چال علی دهقان  و ….را نام برد که همگی نمونه‌های موفق آثار داستانی با زاویه دید و دانش و اطلاعات روزنامه‌نگارانه است.

اما در این میان برخی آثار پس زمینه کامل روزنامه‌نگاری دارند مثل کتاب‌های علیرضا رحیمی نژاد خبرنگار قدیمی حوادث که درباره دو پرونده مهم #جناییداستان جنایی یکی از سبک‌های ادبی است که اعمال مجرمان و انگیزه‌های آنان را روایت می‌کند. این سبک خود به چندین زیر سبک از جمله ادبیات پلیسی تقسیم می‌شود. در داستان‌های جنایی معمولاً قتل یا قتل‌هایی اتفاق می‌افتد و فرد یا افرادی مأمور می‌شوند که راز آن قتل‌ها را کشف کنند. اغلب این داستان‌ها هم به‌منظور قصه‌گویی و سرگرمی نوشته می‌شوند مگر آنکه داستان یک شخصیت محوری داشته باشد که نویسنده بتواند به جنبه‌های پیچیده شخصیت او نزدیک شود نوشته و توسط نشر پیدایش چاپ شده است.

رحیمی نژاد از خبرنگاران قدیمی حوادث است، سال‌ها در این عرصه فعالیت داشته و پرونده‌های مهم جنایی و حوادثی را گزارش کرده است، شاید یکی از مناسب‌ترین افراد برای تبدیل دو پرونده مهم و جنجالی تاریخ ایران به کتاب است. او در دو کتاب دشت مشوّش و سال‌های گور  برپایه روزنامه‌نگاری و حوادث نویسی با تشبیه‌ها و توصیف‌های ادبی ماجراهای خونینی را روایت کرده است. 

دشت مشوش درباره بیجه، قاتل سریالی کودکان پاکدشت است که بعد از 20 قتل دستگیر و در ملأ عام اعدام شد، اما پرونده‌ی او در اذهان عمومی هرگز بسته نخواهد شد. بیجه که بود؟ چگونه بزرگ شد؟ چرا چنین بی‌رحمانه کودکان فقیر و بی‌گناه را می‌کشت؟ چرا شناسایی و دستگیری بیجه این همه طول کشید؟ این کتاب درباره‌ی زندگی، دستگیری و اعدام این قاتل دهشتناک است. او در 9 فصل «خشت اول»، «مکان بی‌دفاع»، «70 سال پیش»، «بی‌گناه»، «خاک و آتش»، «شکار بزرگ»، «پس‌لرزه در پایتخت»، «پرده آخر» و «بعد از پایان» به این سوال‌ها پرداخته است.

سال‌های گور اولین مستند داستانی است که رحیمی‌نژاد در سری مجموعه «پرونده یک قتل»، نوشته است. این کتاب درباره «کبری رحمانپور» از مشهورترین متهمان به قتل در سال‌های اخیر است. او پس از ازدواجی نامتعارف، مادر همسر خود را به قتل رساند و به قصاص محکوم شد. شرایط ویژه این زن و فراز و نشیب‌های زندگی‌اش سبب شد که بسیاری برای جلب رضایت اولیای دم مقتول تلاش کنند تا این‌که سرانجام کبری از زندان آزاد شد.

دشت مشوش