روز: 6 آبان 1400

«این ادای دین شاگردی‌ست به استادانی که هرگز به‌دنبال لشکرکشی نبودند و هیچ تلاشی هم در این راستا به خرج ندادند….» در ابتدا به نظر می‌رسد واقعیتی که مدرس‌صادقی در پشت جلد کتابش بیان کرده، تلاشی برای روایت ناداستان‌هایی درباره‌ی ابراهیم گلستان، شمیم بهار و قاسم هاشمی‌نژاد است. مخاطب کنجکاو می‌شود تا بداند شاخص‌ترینِ قله‌ها، چگونه بی‌آنکه سوار بر موجی شوند، هر یک به کار خویش مشغول بوده‌اند. اما مخاطب سرخورده می‌شود چون از همان بخش اول به سبب دخالت عواطف و نگرش‌های شخصی راوی، به شبهِ ناداستان‌هایی تقلیل می‌یابد که محدود به باز روایتِ خاطراتِ نویسنده درباره‌ی آثارِ این سه استاد است.

هوهانس تومانیان از قماش روشنفکران دموکرات ارمنی دوره‌ی ورود سرمایه‌داری به روستاهای قفقاز و فرهنگ دموکرات‌های روس و اروپای شرقی است که ضمن آشنایی با فرهنگ و تمدن غربی، ریشه‌های عمیقی در خاک خود داشتند و می‌کوشیدند فرهنگ عامیانه را وارد فرهنگ رسمی کنند. تومانیان ملی‌گرایی است که به ارزش‌های فرهنگی مردمش باور دارد و می‌کوشد آن‌ها را حفظ کند و صیقل دهد، اما ملی‌گرایی او با عشق آمیخته است و خود را با نفرت از دیگری تعریف نمی‌کند. نویسنده یادداشت اهمیت تومانیان در فرهنگ ارمنی و در زندگی خود را تشریح می‌کند.

روپی کاور نویسنده و شاعر هندی‌الاصل کانادایی در تازه‌ترین کتابش –بدن‌ خانه– نمای نزدیکی از سفر ذهن و بدن خود و تجربیاتش به عنوان یک زن جوان مهاجر ارائه می‌دهد. بدن-خانه ادای احترام به رشد عاطفیِ نه‌تنها یک فرد بلکه یک جامعه است. در اصل، راهنمای تأمل‌برانگیزی است که از خوانندگان می‌خواهد به گذشته و حال و آینده‌ی زندگی‌شان نگاه کنند به امید رشد و آموختن از تجربه‌های گذشته و مشاهده‌ی توانایی‌های خود.