کوچه‌های شهر شگفتی کتابی کامیک درباره‌ی دختری به نام یوئر با معلولیت از ناحیه‌ی پاست که دست از رویاهایش نمی‌کشد و به ماجراجویی‌هایش ادامه می‌دهد. این کتاب سرشار از امید، لبخند، زیبایی و تصویرگری‌های دیدنی و جذاب است.

قل‌قل‌جان موش شکمویی است که باید بین رسیدن به خوراکی‌های خوشمزه و جان سالم به در بردن یکی را انتخاب کند. برای اینکه بهترین تصمیم را بگیرد، از موش کور جادوگر کمک می‌گیرد و صاحب یک دم جادویی می‌شود، دمی که باید بتواند از موقعیت‌های خطرناک نجاتش بدهد، اما آیا

یکی از مفاهیم مهم این کتاب کشف هستی است، اینکه جهان چیست و تا کجا ادامه دارد. این سوال‌ها ذهن کودکان را به خود مشغول می‌کند در حالی که پاسخ آن را نمی‌دانند. در این کتاب قرار نیست به پاسخ سوالات برسیم، بلکه کودکان یاد می‌گیرند بپرسند، تفکر کنند، بی‌تفاوت

رالف گاوی است که در چمنزاری نزدیک به شهر زندگی می‌کند. او تمام خواسته‌اش داشتن یک دوچرخه است. اما همه‌ی اطرافیان به او می‌گویند که گاوها دوچرخه سواری نمی‌کنند! وقتی رالف از پدرش می‌خواهد تا برای او دوچرخه بخرد، پدر در جواب به او می‌گوید «هنگامی‌که خوک‌ها پرواز کنند، من

کل کتاب، قصه یک روز را روایت می‌کند. یک روز خیلی خاص و متفاوت برای زیبا! آن روز، تولد زیباست. تولدی که با همه‌ی تولدهایی که شنیده‌ایم فرق می‌کند؛ یک فرق بزرگ. زیبا باید پدرش را فراری بدهد! ازکجا؟ از تیمارستان. شاید من توی روز تولدم، اصلا دلم نخواهد چنین

خاطرات کاملا واقعی یک سرخ‌پوست پاره‌وفت نام کتابی است از شرمن الکسی نویسنده آمریکایی که خودش سرخ‌پوست است. کتاب به تصوبرگری الن فورنی سال ۲۰۰۷ منتشر شده و جوایز زیادی هم برنده شده است. کتاب روایت اول شخص توسط آرنولد اسپیریت جونیور، نوجوان ۱۴ ساله کاریکاتوریست است و جزئیات زندگی

شخصیت محوری هر سه کتاب پسر بچه‌ای است که در مواجهه با سه موقعیت جدید پرسش‌هایی برایش مطرح می‌شود. کتاب‌ها قصه‌ای کلاسیک ندارند بلکه به دنبال پاسخ سوالی در حرکتند. یک سوال برای پسربچه‌ی کتاب به وجود می‌آید و در پی پیدا کردن آن راه‌های مختلفی را طی می‌کند. این‌گونه

طبل‌زن‌ها داستان تخیلی درباره‌ی سفر آرمانی گروهی از انسان‌ها است که به دنبال یافتن زندگی بهتر، از شهر و وطن خود کوچ می‌کنند و راهی سفری طولانی می‌شوند. داستان از شهری آغاز می‌شود که اختلاف طبقاتی شدیدی بر آن حاکم است. روزی یک نفر بر طبل می‌کوبد و می‌گوید: «ما

ماهایا مثل بقیه‌ی بچه‌ها شیطنت‌های خودش را دارد و وقتی هم که روح است و کسی او را نمی‌بیند، بیشتر به شیطنت‌هایش ادامه می‌دهد. مخاطب در نهایت او را دوست دارد. مرگ او به دلسوزی و یا غم منجر نمی‌شود، چرا که پایان کتاب به نوعی فلسفی است، اشاره به

قهرمان این کتاب بار بزرگی به دوش می‌کشد، بار یک گذشته، بار فقدانی بزرگ و بار تنهایی. او در این کتاب یاد می‌گیرد چطور با این همه بار زندگی کند، آدم‌هایی هم هستند که