نام قهرمان کتاب تصویری پسری که کلمه جمع می‌کرد، جروم است. او بسیار کنجکاو و عاشق پیدا کردن کلمات است. خیلی‌ها دوست دارند یک چیزی برای خودشان جمع کنند؛ مثل سنگ یا تمبر اما جروم دوست دارد کلمه جمع کند. هربار با کسی حرف می‌زند وکتابی می‌خواند، کلمه‌‌هایی را می‌بیند یا می‌شنود. جروم آن‌ها را یادداشت می‌کند و برای خودش نگه می‌دارد. او آن‌قدر این کار را تکرار کرده که دیگر یک مجموعه‌ی بزرگ از کلمات برای خودش دارد.

جروم برای اینکه دسترسی بهتری به کلماتش داشته باشد تصمیم می‌گیرد آن‌ها را طبقه بندی کند. او براساس یک معیار مشخص، کلمه‌ها را در دسته‌های جدا قرار می‌دهد تا هر موقع لازم‌شان داشت پیدا کردن‌شان راحت باشد. اما روزی بر اثر یک اتفاق، مجموعه از دستش روی زمین می‌افتد و تمام کلمه‌ها به هم می‌ریزند. حالا جروم باید چه کار کند؟

این داستان برای عاشقان کتاب و علاقه‌مندان به کلمه، داستان جذابی است. کودکان با خواندن این داستان می‌توانند با کلمات زیادی آشنا شوند و حین خواندن داستان مدام آن‌ها را تکرار کنند. تمام آدم‌ها برای برقراری ارتباط و حرف زدن نیاز به کلمه دارند. کلمه تنها ابزاری است که می‌تواند به آدم‌ها در بیان احساسات و افکارشان کمک کند.

حالا اگر کسی کلمه‌های کمتری بلد باشد، حرف‌های کمتری برای گفتن دارد و در ابراز درونیاتش ممکن است به مشکل بخورد. تمرکز این کتاب بر روی این است که به دایره‌ی لغات بچه‌ها اهمیت بدهد، از تاثیر کلمه‌ها برایشان بگوید و بدون سخت‌گیری، کلمه‌های زیادی را نشان‌شان بدهد.

تصویرگری‌های کتاب پسری که کلمه جمع می‌کرد خاص و بی‌نظیر هستند و احساسات پسرک را در طول داستان مثل جمع آوری کلمه‌ها و یا از دست دادن‌شان به خوبی نشان می‌دهند. خالق این کتاب پیتر. اچ. رینولدز، نویسنده و تصویرگر کانادایی، به‌خاطر آثارش درباره‌ی زیبایی شناسی، خلاقیت و ابراز وجود برای کودکان، شناخته شده است. او از ۷ سالگی شروع به نوشتن و انتشار داستان کرد. پیتر تاکنون ۶۵ کتاب نوشته، اما به گفته خودش ۱۰۰ ایده دیگر هم در سرش دارد. او علاوه بر نوشتن داستان و تصویرگری آن، به تهیه‌ی فیلم متحرک آموزشی هم علاقه‌مند است و آن را به شکل حرفه‌ای انجام می‌دهد.

زندگی پیتر اچ رینولدز وقف کمک به کودکانی است که از مسیر اصلی خارج شده‌اند. او معتقد است خود او یکی از آن‌هاست و در کلاس هفتم یک اتفاق عجیب زندگی او را دگرگون کرده است. همه‌ی کودکان آن قدر خوشبخت نیستند که توانایی‌هایشان توسط پدر و مادر و آموزگار کشف شود، اما در مورد او این معجزه رخ داد. یک آموزگار بی‌نظیر از او خواست به جای توجه به درس، نقاشی بکشد. او این کار را به جای تنبیه به خاطر بی‌توجهی به درس انجام داد و باعث شکوفایی استعداد پیتر شد. پیتر می‌گوید:

«اگر هنر من بتواند کودکانی را که از مسیر اصلی دور شده‌اند بازگرداند، زندگی من معنا پیدا می‌کند.»

پیتر به کلمات ایمان دارد و دوست‌دار آن‌هاست. او می گوید:

«اگر می خواهیم کودکان چیزی یاد بگیرند، کتاب بخوانند و بنویسند باید به بازی دعوت‌شان کنیم. بازی با کلمات، بر صفحه‌ی سفید. صفحه‌ای که از افکار و آفریده‌های خودشان پر می‌شود.»

کلکسیونر کلمه‌ها