در جهان امروز با نظام اقتصادی حاکم بر زندگی مردم، هر کسی با استفاده از علم، حرفه و یا مهارتی که آموخته به دنبال درآمدزایی به روش خودش است. طبعاً نویسندگی هم از این قاعده مستثنی نیستند. نویسندگان کتاب‌های پرفروش که آثارشان به چاپ‌های متعدد می‌رسد ممکن است بتوانند از نوشتن‌شان درآمد بالایی کسب کنند. اما آن‌هایی که در حاشیه‌ترند چه می‌کنند؟ وبلاگ‌نویس‌ها و نویسنده‌های حق‌التحریر و یا حتی مترجم‌ها چطور؟
مسئله این است که آیا می‌شود به نوشتن به عنوان یک شغل امن و با درآمد نسبتاً مشخص برای گذران زندگی نگاه کرد یا نه؟یک نویسنده برای رسیدن به یک سطح درآمدی مطلوب یا حتی متوسط در دنیای امروز چه امکاناتی دارد؟
لطفاً نظر خودتان را به عنوان خواننده یا نویسنده‌ی کتاب، با ما به اشتراک بگذارید.
4 دیدگاه در “نویسندگی به عنوان یک شغل”
مردم ایران همه به آثار داستانی و غیر داستانی مکتوب و غیر مکتوب علاقه دارند.اما در صورتی که رایگان باشه .اصلن برای این مردم جای تعجب داره که یک کتاب فیلم یا…قیمت داره و باید براش پول پرداخت کرد .نوعی پول مفت دادن دست مفت خور ها می دانند و در صورت دزدی از صاحبان اثر احساس می کنند حق خودشونو گرفتن .از سویی دیگر حاکمیت هم که تفاوتی با عوام نداره به کار نویسنده گی به عنوان معامله با خدا ،عبادت و… نگاه می کنه و این دید که نباید برای اثر نویسنده پولی پرداخت و اساسن خود نویسنده هم نباید به دنبال کسب پول از راه نوشتن باشه رو تقویت می کنه.
با این اوضاع که با ورود اینترنت روز به روز بد تر هم میشه هم چنان گذشته ،نویسندگی به عنوان شغل نیست .هر چند که در دوران پا ورقی نویسی برخی از نویسندگان ادبیات عامه پسند از راه نویسندگی به در آمد مختصر و رفاهی حداقلی دست یافتند که بعد از انقلاب این راه هم مثل بسیاری از راه های پول در آوردن دیگر مسدود شد.
ممنون که نظرتون را به اشتراک گذاشتید
در دنیا نویسنده هایی مثل جی کی رولینگ تا صد میلیون دلار هم درآمد کسب می کنند. در ایران نویسنده ها نه تنها از لحاظ مادی به طور شایسته تامین نیستند بلکه ارزش معنوی کارشان نیز نادیده گرفته می شود. نام امیر وفایی نویسنده دورهمی پشت نام غولی مثل مهران مدیری محو می شود. کسی به اردلان سرفراز خالق ماندگارترین ترانه های ایرانی اهمیت نمی دهد. و بهترین حرف را درباره این حرفه محمود دولت آبادی می گوید: نویسندگی قماری است که بردی در آن نیست. در این قمار وقتی ببری تازه باخته ای و می بینی تمام زندگی ات را گذاشته ای.
بکار گیری زبان برای بیان و پرورش اندیشه کار بسیار پیچیده ای است. نوشتن چیزی اجتناب نا پذیر می شود
ملتی می توانند توسعه پیدا کنند که بتوانند زبان را به ابزار بیان فکر متناسب با حال خود بدل کنند و با آن بر زندگی اثر گذارند. پس با این تعریف باید گفت یکی از موثر ترین شغل ها در اثر گذاشتن در آیند و توسعه شغل نویسندگی است.