عمر صدساله
دراز شدن میانگین عمر انسان و شاخصهای امید به زندگی در عین حال که خبر خوشی است، اما نگرانیهایی هم برانگیخته است. بهزودی عمر صدساله به چیزی نسبتاً عادی بدل میشود و این امر پیامدهای بسیاری در همهی زمینههای حیات اجتماعی بشر دارد. نوشتهای که در زیر میخوانید مروز کوتاهی است به قلم لین بولین Lynn Bolin بر یکی از کتابهایی که در این زمینه منتشر شده است. The 100-year Life First Printed 2016 Lynda Graton and Andrew Scott Bloomsberry Publishing Plc
دراز شدن میانگین عمر انسان و شاخصهای امید به زندگی در عین حال که خبر خوشی است، اما نگرانیهایی هم برانگیخته است. بهزودی عمر صدساله به چیزی نسبتاً عادی بدل میشود و این امر پیامدهای بسیاری در همهی زمینههای حیات اجتماعی بشر دارد. نوشتهای که در زیر میخوانید مروز کوتاهی است به قلم لین بولین Lynn Bolin بر یکی از کتابهایی که در این زمینه منتشر شده است. The 100-year Life First Printed 2016 Lynda Graton and Andrew Scott Bloomsberry Publishing Plc
راجع به عمر صدساله، یا حتی درازتر، چه فکر میکنیم و برایش چگونه برنامهریزی میکنیم؟ این پرسش اصلی کتاب عمر صد ساله: زیستن و کار کردن در عصر کهنسالی است و نویسندگان آن در این باره که چطور میتوان به بهترین نحو به پیآمدها دراز شدن میانگین عمر آدمیزاد واکنش نشان داد، پیشنهادات جالبی برای افراد، شرکتها، موسسات آموزشی و دولتها دارند.
البته نویسندگان کتاب، لیندا گراتون و اندرو اسکات، که استادان مدرسهی کسبوکار لندن London Business School هستند، توجه خود را بیش از هر چیز بر پیآمدهای عمر دراز بر حوزههای مالی، تعلیم و تربیت و مشاغل متمرکز کردهاند. یکی از مهمترین چالشهای عمر دراز به گفتهی نویسندگان کتاب این خواهد بود که اگر به الگوی کنونی بازنشستگی در ۶۰ تا ۶۵ سالگی وفادار بمانیم، در این صورت آدمها چطور میتوانند آنقدر پسانداز کنند تا از پس تامین هزینههای یک دورهی بازنشستگی ۳۰ تا ۴۰ ساله بربیایند.
واقعیت این است همین حالا هم خیلی از آدمهای مسن ناچار به کار کردن ادامه میدهند و دولتها دارند سن بازنشستگی را افزایش میدهند. گراتون و اسکات حساب کردهاند که شخصی که در سال ۱۹۹۸ متولد شده باید چیزی حدود ۲۵ در صد درآمد تمام عمر خود را (که شامل ۴۴ سال عمر کاری است) پسانداز کند تا بتواند هزینههای مالی دوره بازنشستگی ۳۵ سالهاش را تامین کند. درصدی که با توجه به ساختار سهمرحلهای کنونی زندگیمان شامل دورههای آموزش، اشتغال و بازنشستگی، تحققاش بسیار نامحتمل است.
نویسندگان کتاب میگویند که افراد به جای این که مجبور باشند چندین دهه به حرفهی ثابت خستهکنندهای بچسبند یا بازنشستگی فقیرانهی درازی را از سر بگذرانند، مبتکر باشند و شروع کنند به برنامهریزی یک زندگی چندمرحلهای ــ نوعی از زندگی که در آن، آنها ابتدا تحصیل میکنند و چند سالی در شغل معینی مشغول میشوند، اما بعد دوباره به کسب آموزشهای بیشتر و اشتغال به کارهای متفاوت میپردازند، این وسطها استراحتی به خود میدهند و خانواده تشکیل میدهند، به کارهای تفننی میپردازند و یا به سیر و سفر روزگار میگذرانند ــ یا همهی این کارها را در کنار هم انجام میدهند.
این گونه برنامهها میتوانند به علایق قدیمی، علایق جدید، کسبوکارهای استارتآپی پاسخ دهند و نیازمند آموزشهای به کلی متفاوتی باشند. آنها به این ترتیب به جای این که درازی عمر را چون یک «نفرین» تجربه کنند، حداکثر استفاده را از مزایای یک عمر دراز میکنند.
گراتون و اسکات پیآمدهای این عمر چندمرحلهای را بر روابط شخصی افراد بررسی میکنند و توجه میدهند که وقتی آدمها بیشتر شغل عوض بکنند، بیشتر از کشوری به کشور دیگر بروند، شبکهسازیها و دوستیها اهمیت هرچه بیشتری کسب میکنند. انتخاب همسر هم بیشتر تابع تمایل طرفین به هماهنگ شدن با مقتضیات شغلی و برنامههای خانوادگی خواهد شد، چنانکه یکی از طرفین ممکن است مدتی وظیفهی تامین مالی خانواده را به عهده بگیرد تا دیگری بتواند تحصیل کند یا مثلاً وقتش را صرف بزرگ کردن بچهها کند.
در این شرایط موسسات آموزشی متوجه میشوند که آدمها دیگر کمتر به تعلیم و تربیتی دراز مدت و پرهزینه تمایل دارند. آنها خواهند دید که به تدریج باید برنامههای خود را با حضور تعداد بالاتری از دانشجویان مسنتر ــ هم آنلاین و هم حضوری ــ هماهنگ کنند. موضوع تفاوتهای سنی هم از سوی شرکتها باید به شیوهی تازهتری مدیریت خواهد شد، چون تعداد کارکنان مسنتر بیشتر میشود.
کارکنان شصت و هفتادساله با تجربهی کاری غنی چیزهای زیادی برای عرضه کردن به کارکنان جوان خواهند داشت. و کارکنان جوان نقش مهمی در حفظ روحیهی جوانانهی بزرگترها بازی خواهند کرد. وقتی کارکنان با مقتضیات طول عمر افزونتر دستوپنجه نرم میکنند، شرکتها هم باید انعطاف بیشتری در زمینهی ساعات کار، کار بیرون از دفتر، مرخصی تحصیلی و سایر مزایا از خود نشان دهند.
این کتاب تصویر خوشایندی ترسیم میکند برای افراد تحصیلکردهای که امکانات متنوعی در اختیارشان است، اما به اقشار محروم توجه چندانی نشان نمیدهد. با وجود این، هشدار ارزشمندی است به افراد جوان تا شروع کنند به اندیشیدن به اینکه چطور در چندین دههای که پیش رو دارند به موفقیت و سعادت افزونتری دست پیدا کنند.
فهرست مطالب کتاب:
۱. زیستن: موهبت عمر دراز
۲. تامین هزینههای مالی: سالهای درازتری کار کردن
۳. چشماندازهای اشتغال
۴. معنویات: تمرکز توجه بر آنچه قیمتی برایش متصور نیست
۵. سناریوها: خویشتنهای ممکن
۶. مراحل: مصالح ساختمانی نو
۷. پول: تامین مالی عمر دراز
۸. وقت: از تفریح به خودسازی
۹. روابط: دگرگونی زندگیهای خصوصی
لینک اصل مقاله:
https://www.prudential.co.za/insights/articlesreleases/book-review-the-100-year-life/