بخشی از روزهای بعضی از نوجوانان با این جمله می‌گذرد که «هیچ‌کسی من را دوست ندارد». هلن هم جزیی از همین نوجوانان است که هر روز این جمله را با خود تکرار می‌کند. جلوی آینه می‌ایستد و هرچه بیشتر نگاه می‌کند ناراضی‌تر می‌شود. فکر می‌کند زیاد از حد چاق است و صورت زیبایی ندارد و این افکار را دلیلی بر پذیرفته‌نشدن بین هم‌سالانش می‌داند.

هم‌کلاسی‌هایش ژیوی یو و آن ژولی او را دست می‌اندازند و هلن، هیکلش و لباس‌هایش را مسخره می‌کنند. هلن هم تنها راه رهایی خود از این مسخره کردن‌ها را کتاب خواندن و غرق شدن در دنیای دیگری می‌داند.

او جین ایر اثر شارلوت برونته را پیدا می‌کند. جین ایر همان دختر یتیمی که پدر و مادرش را بر اثر بیمار تیفوس از دست داده است و دایی و زن‌دایی‌اش او را مجبور می‌کنند به مدرسه شبانه‌روزی برود و وقتی بزرگ می‌شود با عنوان معلم به خانه ارباب جوان ادوارد راچستر راه پیدا می‌کند و فرود و فرازهای زیادی را سر می‌گذراند تا خودش را بیابد و به خواسته و عشقش برسد.

ویژگی‌های مشترک هلن و جین زیاد است. هر دو اعتماد به‌نفس کمی دارند و خودشان را باور ندارند. همان‌طور که هلن از طرف دوست‌هایش مسخره می‌شود جین هم از طرف زن‌دایی و فرزندانش مضحکه می‌شود و از جانب آنها نجس خوانده می‌شود. جین و هلن هر دو خود را نازیبا می‌دانند و برای دم‌خور شدن با آدم‌های دیگر احساس ضعف می‌کنند. هلن همین‌طور که با کتاب جین ایر پیش می‌رود بیشتر با او همذات‌پنداری می‌کند و در دنیای سیاهی که برای خودش ساخته، خود را تنها نمی‌بیند.

هلن حتی پیش برادرانش و در خانه هم احساس تنها بودن می‌کند. حتی به‌نظرش با مادرش هم نمی‌تواند هم‌کلام شود و مادرش از دنیای او و علایقش کاملا بی‌خبر است. همان احساساتی که بسیاری از نوجوانان در این سن دارند. خود را تنها می‌دانند و بین عقاید خودشان و بزرگسالانشان یک کوه بزرگ می‌بینند. فکر می‌کنند درک نمی‌شوند و از اینکه آنها را بچه می‌دانند و به دنیای بزرگ‌ترها راه نمی‌دهند ناراحتند.

تا اینکه دست روزگار هلن را به سمت اردوی کمپی می‌برد که جین ایر را به سمت ارباب راچستر. هر دو کورسوی امیدی پیدا می‌کنند و با افرادی آشنا می‌شوند که باورشان درباره خودشان تغییر می‌کند. روباهی که سر راه هلن ظاهر می‌شود و دست دوستی‌ای که به او می‌دهد کمی چشم‌های هلن را به سمت خودش باز می‌کند.

این داستان‌ها و گره‌های ریز و درشت در کتاب خود دوست داشتنی من اثر فنی بریت با تصویرگری بسیار خوب ایزابل آرسنول اتفاق می‌افتد. کتاب کمیک بلندی که لحظه لحظه‌ی افکار و احساسات هلن و درگیری‌اش با دیگران از جمله دوستان، خانواده و جین ایر را به تصویر می‌کشد. تصاویر گویا و واضح هستند. ما علاوه بر اینکه با احساسات درونی هلن با این تصاویر آشنا می‌شویم نادیده‌هایی را هم که هلن نمی‌بیند به روشنی می‌بینیم. خود دوست داشتنی من که با عنوان اصلی جین، روباه و من در سال ۲۰۱۳ منتشر شده داستانی برای خودباوری نوجوانان است.

نوجوانانی که در گیرودار بلوغ و شکل‌گیری شخصیت‌شان به مشکلات زیادی برمی‌خورند. این کتاب به‌خوبی نشان می‌دهد که چطور نوجوانان می‌توانند از مشکلات پیش آمده عبور و وجه شناختی خود را کامل کنند. این کتاب تصویری کاملا با تصاویر و گفتارش رفتار نوجوانان علیه هم را نشان می‌دهد، اینکه گاهی نوجوانان با رفتار و عمل‌شان هم‌سالان خود را تحت تاثیر قرار می‌دهند. صادقانه وضعیت موجود بین نوجوانان را نشان می‌دهد و در آخر با گذر از بحران به‌خوبی عزت نفس را به نوجوان داستان برمی‌گرداند.

نکته‌ی دیگری که در این رمان خودنمایی می‌کند تغییر رنگ‌ها در زمان تغییر روحیات هلن است. هلن وقتی خودش را تصور می‌کند بیشتر رنگ‌های تصاویر قهوه‌ای و خاکستری هستند که دنیایی یأس‌آوری را ترسیم می‌کنند، اما زمانی که قهرمان قصه‌ی ما احساس آرامش می‌کند رنگ‌‌ها بیشتر به سمت قرمز، فیروزه‌ای و سبز متمایل می‌شوند.

فنی بریت نویسنده‌ی کتاب که اولین کتاب گرافیکی‌اش را با خود دوست داشتنی من تجربه می‌کند نمایشنامه‌نویس اهل کبک است که سال‌ها به کار نمایشنامه‌نویسی و ترجمه مشغول بوده. این کتاب چند جایزه دریافت کرده است که مهم‌ترین‌ آن جایزه‌ی جو شاستر برای کتاب‌های گرافیکی و انجمن کتاب‌فروشی‌های کانادا است.