سایت معرفی و نقد کتاب وینش
سایت معرفی و نقد کتاب وینش

روز: 20 اردیبهشت 1402

سهراب سپهری

احمدرضا احمدی درباره سهراب سپهری

یک شاعر در مرگ شاعری دیگر چه می‌نویسد؟ متن شاعرانه‌ی یک شاعر درمورد شاعری دیگر. از دو فضای متفاوت. آنچه در زیر می‌خوانید متنی است که احمدرضا احمدی در اردیبهشت 59 اندک زمانی پس از مرگ سهراب نوشته است. «در روزهای آفتابی کاشان آموخته بود که همه‌ی ما طعمه مرگ هستیم و برای آن بود که با وجود راه ناهموار، رفیقان ناموافق و ساعت رحلت نزدیک، همه زندگیش را که «هشت کتاب» بود در یک کتاب برای ما و ادب فارسی وصیت کرد. سهراب دیگر در میان ما نیست. من در تقویمم در حرف «سین» شماره نخست را که شماره 637156 است با مداد پا‌ک‌کن، نمی‌گویم پاک می‌کنم، حذف می‌کنم. سهراب پاک بود. سهراب هنر مردن را می‌دانست.»

ستاره سینما

گزارش ستاره سینما از جلسه نمایش «خانه سیاه است» فروغ فرخزاد

آن سال‌ها رسم بود که پس از نمایش فیلم‌ها در «کانون فیلم»، جلسه گفت‌وگویی بین منتقدان و تماشاگران (و در مورد فیلم‌های ایرانی، با حضور کارگردان) برگزار می‌شد. نمایش خانه سیاه است، در جلسه 30 بهمن 1341 در کانون فیلم با یک جلسه گفت‌وشنود جنجالی همراه بود که فروغ فرخ‌زاد هم در آن شرکت داشت. مجله ستاره سینما خلاصه‌ای از بحث‌های مطرح شده در این جلسه را به شکل گزارش‌های کوتاهی چاپ کرد. این گزارش بعداً در مجله زنان هم به شکل یک گفت‌وشنود، تنظیم شد که متن آن را در زیر می‌توانید بخوانید.

خانه ادریسی ها

باید امید را باور داشت، نقدی بر خانه ادریسی‌ها

در شماره نوروز 72 مجله آدینه که آن روزها اگر نگوییم بهترین، یکی از بهترین نشریات روشنفکرانه کشور به شمار می‌رفت نقدی یک‌صفحه‌ای بر رمان آن زمان تازه منتشرشده «خانه ادریسی‌ها» چاپ شده است. اقبال معتضدی در این نقد به رمان بزرگ غزاله علیزاده پرداخته است. در بخشی از متن می‌خوانیم: «رمان از نظر سبک به شیوه رمان‌های بزرگ قرن نوزدهمی نوشته شده است. اما موضوع رمان انقلاب است، آن هم انقلاب به شیوه قرن بیستمی. از روسیه بزرگ تا آمریکای لاتین، از خاور دور تا اروپای مرکزی و افریقا و خاورمیانه. نویسنده خود بخشی از این تجربه جهانی را زندگی کرده، از این رو حوادث کتاب بیشتر حقیقت‌نماست تا تخیلی، رئالیسم بر فانتزی تفوق دارد»

احمد شاملو

احمد شاملو درباره صمد بهرنگی

نشر آبان در سال 1357 یادنامه‌ای در قالب کتاب منتشر کرد که در آن نویسندگان و شاعران و روشنفکرانی چون احمد شاملو، محمود دولت‌آبادی، غلامحسین ساعدی، اسد بهرنگی و غیره درباره شخصیت و آثار صمد نوشته‌ بودند. متن شاملو البته طبق امضای آن در سال 51 نوشته شده. در این متن شاملو کار صمد را ارج نهاده که در آن روزگار که می‌شد از فروختن فکر و خلاقیت در شهر به نان و نوا و امنیت و رفاهی رسید، کسی چون صمد از دهی به دهی دیگر کوله‌بار کتاب بر دوش می‌گرفت و خودش را وقف کودکان نیازمند زادگاهش کرده بود. شاملو می‌نویسد در یک جامعه سالم مرگ صمد باید به خاموش شدن شمعی در چلچراغی می‌مانست اما حالا معنای آن درهم شکستن چلچراغ است.