علی‌رغم تجربیات مشترک تاریخی، منش بورخس و یوسا در «ادبیات» بسیار متفاوت بوده و دقیقا همین «تفاوت» است که خواندن این کتاب را جذاب می‌کند. گفت‌وگوی یوسای رمان نویس، سیاست‌مدار، معتقد به ادبیات متعهد به زمانه و جامعه و همچنین دل‌بسته به تاریخ؛ در برابر بورخس خیال‌پرداز که داستان کوتاه می‌نویسد، سیاست را «ملال‌آور» می‌داند و رمان را «پریشان‌گویی تباه کننده» که یک جمله را در پانصد صفحه شاخ و برگ می‌دهد.
در دنیایی که کتاب‌های فانتزی همه‌جا را پر کرده‌اند و هر روز یکی از یکی جذاب‌تر روانه‌ی بازار می‌شوند، کمتر نوجوانی به سراغ کتاب‌های تاریخی می‌رود، مگر اینکه واقعاً شیفته‌ی تاریخ باشد. اما به نظر می‌رسد مرز آمده تا این پیش‌فرض را به هم بزند و دل هر نوجوانی را به دست بیاورد. چیزی که بیشتر از همه باعث می‌شود مرز را یک کتاب موفق بدانیم نه تاریخی بودن و نه عاشقانه بودن آن، که هنر نویسنده و تصویرگر در خلق این اثر است.
کتاب رویین پاکباز در حرفه: هنرمند شامل نوشته‌هایی به قلم خود پاکباز و یا درباره وی در حدفاصل سال‌های 1381 تا 1400 است. مسئله خیلی از روشنفکران دهه‌های 40 و 50، تلقی جدید آنها از هنر در جوامع غرب و همسان‌سازی یا ایرانیزه کردن آن بود. پاکباز نیز با دید آرمان‌گرایانه، مدافع ایده‌های مدرنیستی اما اجتماعی بود. او معتقد است که چون ما درک درست و دقیقی از مدرنیته نداریم و یا حتی آن را تجربه نکرده‌ایم؛ لذا هنری که خلق یا ارائه می‌کنیم، خام‌دستانه و یا تقلیدی پر نقص و ابهام از آن چیزی است که دریافت کرده‌ایم.
این هدف اصلی هر نویسنده‌ای است: چگونه متنم را ادامه دهم که خواننده رهایش نکند؟ نویسنده‌ها روش‌های گوناگونی برای پاسخ به این سوال دارند، اما متاسفانه همه‌ی آنها جواب نمی‌دهند، خواننده‌ها سمج‌تر از نویسنده‌ها هستند و به هر روش بیانی پاسخ‌گو نیستند، بخصوص در این زمانه که انواع و اقسام شیوه‌های ارائه‌ی محتوا وجود دارد: از انواع ادبی رمان و داستان کوتاه و شعر گرفته تا رسانه‌های متعددی چون فیلم و شبکه‌های مجازی. گوش و چشم خواننده‌ها پر شده، به همین دلیل باید همیشه به فکر ارائه‌ی متفاوت بود.
اصطلاح سد نویسندگی، نخستین بار در دهه‌ی 1940 میلادی وارد ادبیات دانشگاهی شد. آن هم توسط روانپزشکی به نام ادموند برگلر. این وضعیتی است که نویسنده نه می‌تواند داستان جدیدی آغاز کند و نه می‌تواند داستان‌های قبلی را تکمیل کند. سد نویسندگی احتمالاً از زمان شروع به نوشتن وجود داشته است. در این مقاله که به قلم ماریا کونیکوا نوشته شده و در نشریه‌ی نیویورکر به انتشار رسیده است، سد نویسندگی، تمام زوایای آن و راه‌های فرار از سایه‌ی سنگینش بررسی می‌شود.
بازی به‌یادماندنی کدام هنرمند باعث شده در قالب یک شخصیت داستانی به یادتان مانده؟
Thanks for clicking. That felt good.
Close
