فریدون عموزاده خلیلی برای نوشتن یک داستان تصویری کودک که ریشه در بن‌مایه‌های عرفانی-فلسفی فرهنگ ایرانی دارد اژدها را به عنوان شخصیت اصلی داستان انتخاب می‌کند. اژدها در اساطیر ملل مختلف ماهیتی دو سویه (اهریمنی-اهورایی) دارد. همچنین به دلیل ویژگی‌های خاصش از یک سو مثل روح آدمی پرنده‌وار پرواز می‌کند و از یک سو می‌تواند نماینده نفس یا وجود مادی انسان، به عنوان موجودی خودخواه، ساده‌دل و وسوسه‌شونده باشد.
عکس دسته‌جمعی با پدرخوانده بیشتر از آن‌که یک تک‌نگاری سینمایی باشد، قطعه‌ای ادبی است و به یک جستار می‌مانَد. کتابِ صفی یزدانیان، متنی متمرکز درباره‌ی سه‌گانه‌ی کاپولا نیست. همان‌قدر که به پدرخوانده‌ها می‌پردازد، ردِ آن‌ها را در آثار اسکورسیزی می‌جوید. گاهی از وودی آلن به ونگ کار وای نقب می‌زند و جایی از کیارستمی و بیضایی مثال می‌آورَد. از پشت‌صحنه‌ی فیلم‌های خودش می‌گوید و همچون هزارتویی که سینما، ادبیات و زندگی را در معانی و احساس‌های گوناگونْ بندیِ خود کرده است، آن‌ها را به هم متصل می‌کند.
کسانی که می‌خواهند در مورد کتاب‌هایی اطلاعات چندجانبه بگیرند یا بدانند در زمینه موضوعات مختلف، بهترین‌ها یا جدیدترین‌ها یا متفاوت‌ترین کتاب‌ها کدامند؛ یا این‌که روزنامه‌نگارها وقتی به سوژه‌ای می‌پردازند نگاهشان چه فرقی دارد و اگر به همان سوژه نویسندگان کودک نگاه کنند چه کتاب‌هایی تولید می‌شود؛ می‌توانند به بخش معرفی وینش سربزنند.
Thanks for clicking. That felt good.
Close
