رومن رولان، ادیب و روشنفکر شهیر و تأثیرگذار فرانسوی (متولد ژانویه ۱۸۶۶) نویسنده آثار ارزشمندی چون ژان کریستف، جان شیفته، سفر درونی، زندگانی بتهوون، مهاتما گاندی و زندگی میکل آنژ است. او در پاریس و رم تحصیلات خود را به پایان برد؛ مطالعات گسترده‌ای در زمینه تاریخ هنر و موسیقی انجام داد و همچنین مدتی را به تدریس در دانشگاه‌هایی نظیر دانشگاه سوربن گذراند.

رولان در طول فعالیت ادبی‌اش، موفق به دریافت جوایز متعددی از جمله جایزه نوبل ادبیات و نشان لژیون دونور شد. از مقالات ضدجنگ او در حین جنگ جهانی اول گرفته تا زندگی‌نامه‌ها و رمان‌هایش، نگاه شاعرانه‌ و تمایل به صلح‌ طلبی و انسان‌ دوستی، اجزای جدایی‌ناپذیر آثار او هستند.

سفر درونی، آنچنان که از نامش پیداست، خودزندگی‌نامه‌ای است شاعرانه در وصف اندیشه‌ها، افکار و احساسات رولان. در این کتاب، او تجربه‌ها و پیشامدهای زندگی‌اش را بازگو می‌کند و سعی دارد با واکاوی مسیری که پشت سر گذاشته، معنای زندگی خود را کشف و درک کند. دغدغه‌مندی و ارج نهادن ارزش‌هایی چون نوع دوستی و توجه به نیازها و روحیات بشر، نه تنها در تفکرات درونی، بلکه در مسیر زندگی رولان نیز مشهود است.

صداقت و واقع‌گرایی نویسنده و ارزشمندی باورها و خواسته‌هایش، فضای کتاب را صمیمی و زیبا می‌سازد و موقعیتی فراهم می‌آورد تا تلاشش برای دستیابی به معنای زندگی، در سرگذشت مخاطب انعکاس پیدا کند و خواننده به شناختن خود و اهدافش در زندگی ترغیب شود. سفر درونی شاید برترین و جامع‌ترین اثر برای آشنایی هرچه بیشتر با عقاید و آرمان‌های رولان و فراز و فرودهای زندگی‌اش در دوره‌های مختلف باشد، که حتماً برای دوستداران این نویسنده جذاب خواهد بود.

خودزندگی‌نامه‌ها می‌توانند به بهانه‌های مختلف، خوانندگانی با سلایق گوناگون را به سوی خود جذب کنند؛ به بهانه همسفر شدن با خاطرات و تجربیات نویسنده یا آشنایی با طرز تفکر و نحوه رویارویی او با مسائل و مشکلاتی که سر راهش قرار می‌گیرند، یا برای درک هدف زندگی و فلسفه وجود انسان، یا حتی برای آگاهی از رویدادهای دوره‌ای مهم و تاریخی و لمس حال‌ و هوای مردمی که در آن زمان می‌زیسته‌اند.

همراه شدن با نویسنده‌ خودزندگی‌نامه، که برهه‌ای از دوران زیستش و نیز دغدغه‌های روزمره خود را بازگو می‌کند و مطالعه سرگذشت و نقاط عطف زندگی‌ او، شاید راهی برای تغییر زاویه نگاه هر فرد به پدیده‌های زندگی فراهم کند. این آثار می‌توانند در مواجهه انسان با شرایطی مشابه موقعیت‌هایی که نویسنده توصیف می‌کند، چاره‌ای در اختیار وی قرار دهند؛ چرا‌ که اغلب با روحیات انسانی و پرسش‌های او سر‌و‌کار دارند و وی را در مسیر خودشناسی قرار می‌دهند.

بخشی از کتاب سفر درونی

در آن زندان سه‌گانه خانه قدیمی، سینه در فشارمانده خودم، و دایره نحوست مرگ، جوانه وجدان کودکانه‌ام زیر نگاه‌های مضطرب مهر مادری روییدن گرفت. گیاهی نازکتاب، همزاد رستنی‌هایی که حیاط را و دیوارها را گل‌آذین می‌کردند. گلیسین و اطلسی، که نفخه زنده لبان یک‌روزه‌شان را با نفس گندیده کانال مرده درمی‌آمیختند. بمانند آنها، که پای در خاک دارند و سوی روشنایی گردن می‌کشند، زندانیِ خردسال، به انگیزش غریزه کور و هنوز در خواب مانده، راه‌های نادیدنی گریز را در هوا می‌جست.