برای آل پاچینو و برای عشق به کتابها
آل پاچینو، هیچ وقت تکلیف تماشاگر را با خود روشن نمیکند. ممکن است اگر آنقدرها دنبالکننده آثار او نباشیم، ایتالیایی-آمریکایی عاصی اسلحه به دستی به یادمان مانده باشد با شخصیتی خاکستری. اما وقتی سیر آثار و بازیهای او را در این ۵۰ سال دنبال میکنیم، دقیقا به همان چیزی میرسیم که روزی اندی گارسیا، همبازی او در سومین «پدرخوانده» در موردش میگوید: «شاعر و دلقک در آن واحد!» ارتباط او با کتابها، ارتباط پیچیدهاش با شکسپیر و همینطور اسکار وایلد و فیلیپ راث آن چیزی است که او را از همسنوسالهایش اسلحه به دستش جدا میکند