مها نصیف از خوانندگان و همکاران نوجوان سایت وینش، خلاصه‌ای از داستان‌های هزارویک‌شب را (برخلاف درجه‌بندی سنی کتاب که مخصوص جوان‌ها بوده، نه نوجوان‌ها) خوانده و احساسش را از خواندن داستانی مربوط به فرهنگ قدیمی به اشتراک گذاشته است. متن او سوالات جدی‌تری را در ذهن مطرح می‌کند. به راستی

زیر نور ماه شیشه‌ای، با لحن تلخ و گزنده‌اش، داستان اعتیاد دختری نوجوان را روایت می‌کند. دختری که برای فرار از اندوه و سوگ سیاه زندگی‌اش، به آغوش ماهی شیشه‌ای پناه می‌آورد. لورل پانزده ساله که مادر و مادربزرگش را در توفان کاترینا از دست داده، با پدر و برادر

محمدرضا شرفی خبوشان در کارخانه اسلحه‌سازی داوود داله مخاطب را به درک خشونتِ زاییده از قدرت و عواقب آن می‌رساند. او برای نمایش این خشونت داستانش را از روایت بازی نوجوانانه‌ای شروع می‌کند تا در انتها مخاطب را به این قول برساند که هر که باد بکارد، جز طوفان درو

با کودکان و نوجوانان چطور می‌توان از خشونت حرف زد؟ از نظر بعضی دلواپسان حوزه‌ی کودک و نوجوان، نباید بی‌پرده خشونت را نشان داد. اما در ادبیات کودک و نوجوان، با نشان دادن خشونت می‌توان تا حدودی از آن پیشگیری کرد. از سوی دیگر، مخاطب نوجوان می‌تواند با شخصیت اصلی

همیشه نمی‌توان شاد بود و گاهی اندوه به سراغ ما می‌آید. حالا باید با این اندوه، این حسی که بسیاری از آن فراری‌اند، چه کار کرد؟ چطور با آن کنار آمد و او را خیلی کش نداد؟ «وقتی اندوه به دیدارم می‌آید» قدم به قدم به کودک نشان می‌دهد که

قصه‌ی «آوا در آینه» روایت آزار دیدن دختر نوجوانی است که در تقلای هضم کردن و گفتن این اتفاق به خانواده‌اش است. او و خانواده‌اش در تله‌ی اعتماد افتاده‌اند. اعتماد به آدمی نزدیک، به کسی که بهترین دوره‌های زندگی‌اش در کنار او بوده است. اما حالا تبدیل شده است به

«باز هم سئوالی دارید؟» به مخاطبان خود این جسارت را می‌دهد تا از نوشتن نترسند و قلم به دست بگیرند و بنویسند. کودکان یاد می‌گیرند که فقط دیگران نیستند که می‌توانند بنویسند و تصویرگری کنند، بلکه هرکسی که ذوق و اشتیاق برای این کار داشته باشد، حداقل می‌تواند امتحان کند

«کلمه‌ها مهمن. بی‌معنی نیستن. اگه بی‌معنی بودند، نمی‌تونستند باعث شروع انقلاب‌ها بشن و تاریخ رو تغییر بدن و چیزهایی نبودن که هرشب قبل خواب بهشون فکر می‌کنی. اگه فقط کلمه بودن که فقط به آهنگ‌ها گوش نمی‌دادیم، وقتی که بچه بودیم التماس نمی‌کردیم که بتونیم بخونیم. اگه فقط کلمه بودن،

داستان‌های مجموعه‌ی کتابدار دوست داشتنی ما در کتابخانه‌ی مدرسه می‌گذرد. کتابخانه‌ای که در آن خبری از فرمانِ هیس نیست و برعکس، پایگاه شادی برای دانش‌آموزان‌ است. خانم کتابدار شخصیت محوری مجموعه است که روحیه‌ای متفاوت دارد و این تفاوت را می‌توان در نوع پوشش، رفتار و عملکرد او دید. از

سیدعلی‌اکبر نویسنده و مترجم کتاب‌های کودکان و نوجوانان همراه با سلمان طاهریِ تصویرگر در کتاب «آموزش‌های داستان‌نویسی مامان پیچ برای هیچ» سعی کرده‌اند با زبان و تصاویر طنز، کلاس نویسندگی برای بچه‌ها برگزار کنند. داستان این کتاب حول آموزش داستان‌نویسی مامان پیچ به فرزندش، هیچ است. در حقیقت مامان پیچ،