کتاب «ملال» ترجمۀ بخشی از کتاب «مفاهیم بنیادین مابعدالطبیعه: جهان، تناهی، تنهایی» است. مطالب کتاب به «بیدارکردن یک حال‌مندی بنیادین در فلسفه‌ورزی ما» معطوف است و ملال همان حال‌مندی بنیادینی است که باید بیدار شود. به نظر هایدگر، طرح پرسش از جهان، تناهی و تنهایی بدون طرح مسئلۀ ملال و به طریق اولی، ملال عمیق، ممکن نیست. اینها نیز پرسش‌هایی دلبخواهی نیستند، بلکه دقیقا در حال‌مندی بنیادین ملال عمیق آشکار می‌شوند و در همین حال‌مندی وحدت می‌یابند. طرح بحث ملال برای پرداختن به این پرسش‌ها است که ضرورت می‌یابد.

هایدگر در این بررسی، نه انسان را از متن فرهنگ و تاریخش بیرون می‌کشد و منفصل از هر پیشینه‌ای می‌کاود، و نه او را از فردیت و یگانگی‌اش جدا می‌کند تا برایش نسخه‌ای کلی و همگانی بپیچد. درواقع، هایدگر خصم این هر دو روش است. بدین‌سان، متن دستورالعملی برای رهایی از ملال در اختیار مخاطب نمی‌گذارد، بلکه شهامت او را برای رویارویی با عمیق‌ترین شکل ملال می‌طلبد.

کتاب علاوه بر اینکه فراخوانی است به خود، به آزاد کردن انسانیت در انسان، سویۀ دیگری هم دارد، و آن روش هایدگر است در بررسی ملال. پیش رفتن با تأملات هایدگر در حکم شریک شدن در تجربۀ فلسفه‌ورزی او است. بررسی هایدگر از این حیث خواندنی است که امکان تماشا و درک فلسفه‌ورزی فیلسوفی بزرگ را برای مخاطب فراهم می‌آورد.

ملال

هایدگر