داستان اسپارتاکوس به دوران روم باستان بازمی‌گردد؛ دورانی که مشخص‌ترین طبقات جامعه از برده‌داران، بردگان و حکومتی‌ که از حقوق برده‌داران و اشراف دفاع می‌کرد، تشکیل شده‌ بود. بزرگترین تفریح و خوشی اشراف، تماشای درگیری‌های تن‌به‌تن گلادیاتور‌ها و صحنه‌های فجیع خونریزی و کشتار بود. هر خانواده آزاده رومی حداقل یک یا دو برده در اختیار داشت که هر نوع حق انسانی را از وی سلب می‌کرد و از دست‌زدن به هیچ خشونت و ستمی نسبت به او دریغ نمی‌کرد.

این رفتارها، روز‌به‌روز بر خشم و نفرت بردگان می‌افزود تا جایی که در پاسخ به این بی‌عدالتی و وحشی‌گری به پا خاستند؛ از کار دست کشیدند، به تخریب اموال اربابانشان پرداختند و اعتراضات کوچک و بزرگی در جای‌جای کشور شکل دادند. اما حکومت روم که در اوج قدرت (و نیز فساد) خود است، با سرکوبی که از چنین حکومتی انتظار می‌رود، یعنی کشتار و مجازات و خشونت، جواب خیزش بردگان را می‌دهد.

در همین زمان است که بزرگترین و سازمان‌یافته‌ترین قیام بردگان به رهبری برده‌ای جسور به نام اسپارتاکوس شکل می‌گیرد‌؛ قیامی که از آشپرخانه کوچک گلادیاتورها آغاز می‌شود و شور و موجی برای رهایی از اسارت و ذلت میان ستمکشان به راه می‌اندازد. اسپارتاکوس، شخصی است که در بهترین زمان ممکن و در هنگام نیاز جامعه و آماده‌بودن بستر انقلاب رشد می‌یابد و رهبری بردگان را در دست می‌گیرد‌.

کتاب اسپارتاکوس به شرح مبارزات اسپارتاکوس و همراهانش، فراز و فرودهای قیامشان و راه‌های حاکمان برای جلوگیری از ادامه اعتراضات می‌پردازد.

با اینکه داستان در روم باستان جریان دارد، اما اولین چیزی که به ذهن مخاطب امروزی میرسد این است که ستمگران باستان نیز حاضر نبودند از خلاقیت خود برای حفظ قدرت بهره بگیرند و تا کنون تغییر بنیادینی در الگوهایشان برای ادامه بقا و سرکوب مردم ستمدیده شکل نگرفته است؛ از قتل‌های وحشیانه تا پافشاری بر تبعیض و پلیدی… نویسنده نشان می‌دهد تا زمانی که خشونت و سرکوب در میان است، هرگز قرار نیست صلح یا توافقی میان ستمگر و ستمدیده برقرار شود و جامعه آزادی‌خواه حتی اگر ظاهراً شکست بخورد، هرگز دست از تلاش برای رسیدن به آزادی و مبارزه با بیدادگری برنمی‌دارد.

درباره نویسنده

هاوارد فاست، نویسنده آمریکایی سال ۱۹۱۴ در نیویورک به دنیا آمد. در کودکی و نوجوانی دوران سخت و فقیرانه‌ای را پشت سر گذاشت و در میانه اشتغال به کارهای گوناگون شروع به نویسندگی کرد‌. اولین کتاب‌هایش از جمله دو دره و کودکان را بین سال‌های ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۷ منتشر کرد.

در زمان جنگ جهانی دوم برای خبرگزاری صدای آمريکا مطلب می‌نوشت و در سیاست حضور فعال داشت؛ در ۱۹۴۳ به حزب کمونیست آمريکا پیوست و از پایه‌گذاران نهضت جهانی صلح بود. با سه‌گانه تاریخی‌اش یعنی زادگان آزادی، رام‌نشدگان و شهروند تام پین شهرت فراگیری یافت.

آخرین مرز، آمریکایی، بامداد آوریل و مهاجران از دیگر آثار او هستند. بازبینی وقایع تاریخی و خیزش‌‌های توده مردم عیله ستمگری و بیداد، در اغلب آثار فاست نمود پیدا‌ کرده‌اند‌.

بخشی از کتاب اسپارتاکوس

این شورش می‌توانست همین‌جا، یا یک ساعت بعد یا یک ماه بعد، خاتمه یابد؛ می‌توانست در هر یک از نقاط بی‌شمار حرکت و عمل و توقف خود پایان پذیرد. پیش از این نیز غلامان گریخته‌ بودند. این‌ها هم اگر می‌گریختند به ناچار می‌باید به دشت‌ها و جنگل‌ها و بیشه‌ها پناه برند و مانند حیوانات از بلوط و آنچه می‌توانستند بدزدند تغذیه کنند.

آن‌وقت، آنها را یک‌یک پی‌جویی می‌کردند و می‌گرفتند و به چهار‌میخ می‌کشیدند. پناهگاهی از برای غلام وجود نداشت، به هرجا که می‌رفت آسمان همین رنگ بود. اسپارتاکوس هنگامی که بر سربازان پادگان کاپوا، که به سرعت نزدیک می‌شدند، می‌نگریست بر این حقیقت ساده واقف بود. مخفیگاهی وجود نداشت و غاری نبود که در آن بتوان خزید. دنیا را باید دگرگون ساخت.