بهشت و دوزخ، داستان ماقبل آخر جعفر مدرس صادقی تا اکنون، تا حد زیادی یک رمان جاده‌ای است. شرح سفر پنج نفر است در یک ماشین بیوک آمریکایی از تهران به بیرجند. اما این داستان ریشه‌ای در واقعیت دارد و مقطعی از زندگی یکی از مردان بزرگ عرصه سیاست در ایران. مقطعی که شاید -درظاهر- بی‌اهمیت‌ترین مقطع در زندگی دکتر محمد مصدق به شمار رود. مدرس صادقی چرا این برهه از زندگی مصدق را انتخاب کرده است؟ در این داستان کار مدرس صادقی به عنوان نویسنده چه تفاوتی با آثار متقدم او دارد؟