گلشیری با استفاده از عوامل تداعی‌کننده‌ای چون قاب‌ها، خاطره‌ای را یادآوری می‌کند و از پسش خاطره در خاطره می‌برد و ادامه می‌دهد. که باعث ایجاد بی‌نظمی و سردرگمی‌ای در اثر می‌شود که به فرم اثر تبدیل شده. زیرا از طرفی دارد همین تکنیک تک‌گویی درونی را بکار می‌گیرد. از طرفی دیگر باعث می‌شود که این خاطرات که در ذهن شازده می‌گذرند، یاد‌آوری‌شان طبیعی‌تر و ملموس‌تر بنمایاند.
این بخشی است از نقدی که پویان طحان بر داستان بلند «شازده احتجاب» اثر هوشنگ گلشیری نوشته و برای سایت وینش فرستاده است و از دید هیات تحریریه وینش برنده مسابقه نقد کتاب انتخاب شد.
0 دیدگاه