خنده در تاریکیِ ناباکوف را برداشتم. حتی کلیاتش هم یادم نبود. قهرمان داستان مرد بود؟ بحث خیانتی در کار بود؟ هیچ چیز یادم نمی‌­آمد. پس فایده این همه کتابی که می­‌خواندم چه بود؟ وقتی همه را به مرور فراموش می­‌کردم. الان من چه فرقی با کسی که خنده در تاریکی را نخوانده بود داشتم؟
کتابی گم شده و جای آن در کتاب‌خانه خالی است. غیبت کتاب تبدیل می‌شود به یک بررسی پیرامون فراموشی. درست همان وقتی که کتابی را می‌خوانیم روند فراموش کردنش هم آغاز می‌شود…