ماریو بارگاس یوسا در رمان «روزگار سخت» که آن را در هشتاد و چهارسالگی نوشته، یک بار دیگر دست به تلفیقی از تاریخ آمریکای لاتین و شیوه داستان‌گویی خودش می‌زند. این بار به گواتمالا رفته و با زنده کردن اتفاقات سیاسی دهه پنجاه آن کشور شکست سیاست‌های اصلاحگرانه در گواتمالا را بازخوانی می‌کند و این شکست را سرچشمه دوقطبی شدید بعدی در منطقه بین دیکتاتورهای نظامی و جوانان چپ‌گرا می‌داند.