افسانه‌ها و قصه‌های قدیمی برای ما جذابند. نمی‌دانیم که این قصه‌ها را چه ‌کسی یا چه ‌زمانی گفته است. چه بسا دلیلش این باشد که ما آن‌ها را زندگی کرده‌ایم و برای همین است که برایمان انقدر آشنا و پذیرفتنی به نظر می‌آیند. رستم و سهراب یا ادیپ شهریار، هر دو قصه‌هایی تلخ و دردناک اما آشنا هستند، آنقدر آشنا که همین امروز هم به شکل و چهره‌ای دیگر می‌توانند تکرار شوند. زنی با موهای قرمز قصه‌ی همین تکرار است، در نبرد پدران و پسران.