بری مایلز که درباره فرهنگ زیرزمینی دهه شصت لندن و جنبش پادفرهنگ می‌نویسد در این مقاله در ایندیپندنت، کتاب عمر خود را ناهار لخت نوشته‌ی ویلیام اس باروز معرفی می‌کند. کتابی که در آن زمان در لندن ممنوع بود و جوان‌ها در بازگشت از پاریس یک نسخه از آن را برای دوستان خود می‌آوردند. او می‌نویسد: «پیکان اتهام کتاب به سوی نژادپرستی و مصرف‌گرایی آمریکایی نشانه رفته بود و با زبانی نیش‌دار و طنزی خارق‌العاده به فساد، سواستفاده‌ها و دروغ‌های سیاستمداران آمریکایی تاخته بود. در تمام طول زندگی‌ام به این‌چنین متنی برنخورده بودم.»