در داستان‌هایی که چخوف درباره‌ی عشق نوشته، این پرسش مطرح می‌شود که اگر این عشق به وصلت دراز مدت بدل شود، عاقبتش چه خواهد شد؟ وقتی مرتب بر ناپایداری لحظه‌ی عشق و غیرمنطقی بودن آن تاکید می‌شود، معلوم است که سرنوشت این لحظه‌ی زیبای شکفتن عشق محتوم است. رفتار چخوفِ واقعی نسبت به زنانی که به او عشق می‌ورزیدند بهترین نمونه‌ی این تناقض است. از سویی به آن‌ها اظهار عشق می‌کرد ــ هرچند با لحنی دوپهلو و آمیخته به طنز و شوخی ــ و از سوی دیگر از تبدیل رابطه به رابطه‌ای درازمدت می‌ترسید.